Zelfcorrigerend vermogen?

Leestijd: 3 minuten

Zelfcorrigerend vermogen?

Gisteren werd in de media uitgebreid ingegaan op de onderzoekscommissie naar de doden in het ziekenhuis in Emmen ten gevolge van de maagoperaties aldaar. Zowel bij de actualiteiten rubrieken als bij Pauw & Witteman zag ik de voorzitter van de commissie en wat familieleden van overleden patienten. Opvallend daarbij was dat de onderzochte specialist het via een bepaalde uitspraak gedaan had gekregen dat een groot deel van het rapport geheim moest blijven, zowel voor de media als voor de nabestaanden.

Ik vond dat al gek, maar nu ik een persbericht van SIN gelezen heb (een organisatie die opkomt voor de belangen van patienten waarbij door de medici (grote) fouten zijn gemaakt), begrijp ik pas hoe ook deze keer weer het Old Boys Network met elkaar gezorgd heeft dat een groot deel van de werkelijkheid aan het oog wordt onttrokken.  Er geen transparantie is, op basis waarvan bekeken kan worden hoe de verantwoordelijkheiden lagen en wie daar nu al dan niet de consequenties uit zou moeten trekken.

En ook de nabestaanden zijn daarbij weer in de kou blijven staan.

Hier volgt het belangrijkste gedeelte uit het persbericht met de titel “Commissie Scheperziekenhuis was noch extern, noch onafhankelijk”:

“De onderzoekscommissie inzake de maagoperaties in het Scheperziekenhuis mocht uitsluitend de conclusies van het rapport publiceren en andere belangrijke gedeeltes niet. Het scheidsgerecht gezondheidszorg, een interne instelling zonder externe bevoegdheid, sprak het verbod tot volledige publicatie uit.

Er is wederom sprake van zelfregulatie door de medische sector. Het scheidsgerecht en de commissie zijn NIET extern en NIET onafhankelijk.
1. Dit is een intern juridisch college dat is ingesteld door de verschillende beroepsgroepen in de gezondheidszorg zoals artsen, apothekers, zie www.scheidsgerechtgezondheidszorg.nl
2. Er is sprake van arbitrage of bindend advies.
3. De behandeling van de zaak is niet openbaar.
4. De arbiters worden benoemd door de medische beroepsverenigingen en door het bestuur van de stichting scheidsgerecht, ook bestaande uit medici cq paramedici.
5. de Raad van Bestuur en de commissie onder voorzitter maagchirurg J W Greve  gingen akkoord  met beoordeling door dit scheidsgerecht.
6. De nabestaanden van slachtoffers en patiënten van Dr. Reijnen zijn volledig genegeerd bij deze interne procedure van medici.

Let op:
Het volledige rapport is wel in handen van de Raad van Bestuur van het Scheperziekenhuis en in handen van de Inspectie Gezondheidszorg.
De nabestaanden van de overleden patiënten en de slachtoffers van dr Nick Reijnen krijgen het rapport niet en worden ten onrechte door het ziekenhuis met zijn zelf ingestelde niet externe commissie buiten spel gezet.

De nabestaanden en slachtoffers hebben nooit toestemming voor inschakeling van dit scheidsgerecht gegeven.

Er dient juridisch onderzoek plaats te vinden of het ziekenhuis: de directie, Raad van Bestuur en de Raad van Toezicht hun verplichtingen naar de patiënten cq nabestaanden geschonden hebben met name omtrent het instellen van een niet-onafhankelijke onderzoekscommissie.
Het weigeren van informatie aan patiënten is in strijd met fundamentele beginselen van behoorlijk bestuur. “

Uit de media zou je kunnen opmaken dat de specialist via de rechter gedaan had gekregen dat het rapport geheim gehouden moest worden. Kijk ook maar naar dit artikel. Maar in werkelijkheid was het anders.

Dat een belangrijk deel van het rapport geheim is gehouden was omdat de commissie van medici die het onderzoek heeft gedaan zich onderworpen heeft aan een uitspraak van een andere commissie van medici over die openbaarheid.  Zij hadden, samen met het bestuur van het ziekenhuis, een commissie kunnen instellen die zich helemaal niet diende te onderwerpen aan dat scheidsgericht (zonder beroepsmogelijkheid!). En als dat dan zonder een medisch specialist had moeten gebeuren, dan had dat maar gemoeten. Maar men heeft zich als het ware vrijwillig in een situatie gebracht dat men “gedwongen was het rapport geheim te houden”…..

Het patroon is zo herkenbaar. En ondanks het feit dat diverse media uitvoerig aandacht gaven aan dit onderwerp en ook zowel de voorzitter van de commissie als de voorzitter van de Raad van Bestuur van het Streekziekenhuis hebben ondervraagd heeft niemand blijkbaar de vraag gesteld “hoe kan het dat u zich in de positie heeft gebracht dat de onderzochte chirurg ervoor kon zorgen dat grote delen van het rapport noch openbaar werden, noch ter kennis zijn gekomen van de nabestaanden van de patienten?

Lees eens wat het AD hierover schreef:  Alsof de maagchirurg via een kort geding had gedaan gekregen dat het rapport geheim moest gehouden worden.

Gebrek aan zelfcorrigerend vermogen. Dat is een ziekte waar de medische stand in Nederland, alsmede de hele justitiele keten (politie, OM, NFI en rechters) zeer aan lijdt. En waardoor dit soort ernstige fouten in Nederland in grote mate zullen blijven bestaan, zoals ook onlangs een onderzoek van mij heeft uitgewezen.

N.B. Datzelfde gebrek aan zelfcorrigerend vermogen zorgde er ook vandaag voor dat bij een grote rechtszaak het OM niet ontvankelijk is verklaard, omdat men zich bij het onderzoek op een aantal belangrijke punten niet gehouden heeft aan de wettelijke voorschriften. Lees o.a. dit artikel hierover in De Telegraaf.

U heeft zojuist gelezen: Zelfcorrigerend vermogen?

Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.

Terug naar de homepage