Een video van een experiment uit Japan, een interview met een Zuid-Koreaanse arts en een aantal wetenschappelijke artikelen zorgen voor een heus eureka-moment. De microdruppels zijn de grote boosdoener. Dit artikel bespreekt dit bewijs en de consequenties die dit mee kan brengen voor het beleid. De bescherming van de samenleving kan veel intelligenter.
Lees volledig artikel: Eureka, de verspreidingsversnellers zijn de aerosolen!
Eureka, de verspreidingsversnellers zijn de aerosolen!
Al een paar keer eerder heb ik meegemaakt hoe geweldig internet gebruikers je helpen om je eigen beeld te completeren met specifieke kennis waarover zij beschikken.
Wat ik de laatste twee dagen binnen heb gekregen, onderbouwt niet alleen het bewijs van mijn onderzoek conclusies van de afgelopen weken, maar geeft bovendien de antwoorden op de nog openstaande vragen. Een video van een experiment uit Japan, een interview met een Zuid-Koreaanse arts en een aantal wetenschappelijke artikelen, leidden gisteren tot een waar Eureka moment!
Wat vooraf ging:
- In mijn blogs heb ik laten zien dat al in 2013 via een grootschalig internationaal onderzoek is aangetoond, dat de uitbraak van een griepepidemie een sterke relatie had met de specifieke luchtvochtigheid. Gedurende een winterperiode in gebieden boven de 30e breedtegraad, met niet meer dan 6 gram water op 1 kilo lucht in de lucht, was een versnelde verspreiding van het influenza virus zichtbaar. Significant groter (if any) dan in gebieden daarbuiten.
- De locaties in de wereld waar de COVID-19 uitbarsting is geweest, was het weer langere tijd tussen 4-11 graden en de luchtvaardigheid onder 6g/kg. Op andere locaties (zoals zuidelijk Italië, vele staten in de VS en de warmere landen in Afrika, Azië en Latijns-Amerika) zie je zulke uitbraken niet. Ja, daar zijn ook wel nieuwe gevallen, maar de toename is niet zo razendsnel als in Lombardije, Nederland en New York.
Het is uit het bovenstaande evident, dat de snelheid van verspreiding, uitgedrukt als R0, bij lagere specifieke luchtvochtigheid een stuk hoger is, dan bij een luchtvochtigheid van boven de 6g/kg.
Maar de kernvraag is vervolgens, hoe kan dat nou?
Want als we die vraag beantwoorden, weten we ook welke maatregelen het best kunnen helpen, En het antwoord op die vraag is met die nieuwe informatie in beeld gekomen.
De WHO stelt zich op het standpunt, dat de 1,5 meter afstand een veilige onderlinge afstand is. Mensen kunnen elkaar op grotere afstand, volgens de WHO, niet rechtstreeks besmetten. (Wel indirect, maar dat is nu het onderwerp niet).
Ik schreef gisteren al over het artikel in de LA-Times. Dit ging over een bijeenkomst van 60 koorleden die op 10 maart in een kerkgebouw in de buurt van Seattle bij elkaar kwamen. Zij hielden zich aan de onderlinge afstand en raakten elkaar ook niet aan. Geen van de aanwezigen had symptomen. Na 3 weken bleken 45 van de 60 het virus te hebben, 2 van de oudere koorleden zijn inmiddels overleden.
Hoe kon dat dan toch gebeuren?
De nieuwe informatie, die ik ontvangen heb, geeft het antwoord op deze vraag. Dit was een missende schakel in mijn zoektocht. Het betreft een experiment in Japan, op video toegelicht door Prof. Kazuhiro Tateda, de voorzitter van de Japanse organisatie voor infectieziekten.
Zijn experiment laat heel overtuigend zien, waarom zoveel leden van het koor besmet zijn. Aan de hand van een foto en een beschrijving zal ik vertellen wat er vastgesteld is.
Men heeft via o.a. een hoge snelheids-camera zichtbaar gemaakt wat er gebeurt bij niezen en praten. Naast grotere druppels, die inderdaad niet verder komen dan een meter of zo, komen er ook veel kleinere elementen naar buiten, die worden micro droplets of aerosols genoemd. Die kunnen lang blijven hangen en als het ware gaan zweven. Dit is de situatie, zoals de video weergeeft, na 20 minuten in een gesloten ruimte. Via goede ventilatie kan die verspreiding worden voorkomen.
Kerkbijeenkomst
Ook een Zuid-Koreaanse specialist heeft het over deze micro-druppels (aerosolen). Bekijk deze video vanaf 11:30. Hij beschrijft een religieuze bijeenkomst in Zuid-Korea in een ruimte, waar veel mensen zijn besmet. In Frankrijk was er in Mulhouse een religieuze bijeenkomst tussen 17-24 februari met 2500 mensen, die ook een belangrijke bron van de uitbraak blijkt geweest te zijn in Frankrijk. Zo zijn er beduidend meer aanwijzingen, o.a. ook in Italië en in Nederland, dat kerkbijeenkomsten een grote bron van besmetting zijn geweest.
Je komt de beschrijving van dit verschijnsel ook op tal van andere plekken tegen. Zo vind ik deze tweets over dit onderwerp uitermate interessant en relevant. Terwijl de WHO het belang van deze micro-droplets min of meer negeert, ondergraven zowel deze experimenten, als de gebeurtenissen bij het koor bij Seattle hun standpunt.
De Japanse video gaat over de (enorme) verspreiding binnenshuis van die micro druppels. Er wordt vervolgens getoond dat die druppels bij een goede ventilatie snel verdwijnen.
Maar gecombineerd met andere informatie zien we de puzzel langzamerhand compleet worden.
Een Amerikaans experiment uit 2013 heeft laten zien dat hogere luchtvochtigheid de verspreiding van deze micro-droplets (aerosols) sterk doet verminderen.
De conclusie van dat onderzoek:
Hier wordt beschreven dat het experiment aantoonde dat de verspreiding van deze aerosolen aanzienlijk daalt bij hogere luchtvochtigheid. En daarmee lijkt de bewijsvoering vrijwel rond te zijn.
T.a.v. de verspreidingsmogelijkheden van het virus binnenshuis (of in winkels, ziekenhuizen, kantoren en kerken) kan dus gesteld worden dat de aerosolen van één besmette persoon kunnen zorgen voor de besmetting van een groot aantal personen. Ook als die andere personen zich op grotere afstand bevinden dan anderhalve meter. Dat zorgt dus voor een sterke stijging van de R0 (snelheid van verspreiding).
Als illustratie dit sommetje. In een plaats met 1.000 inwoners zijn er 50 besmet. Stel dat 49 van die personen gemiddeld 1 andere persoon besmet (R0 = ca. 1,0), maar de 50e persoon via de overdracht van de micro-droplets tijdens een bijeenkomst 50 andere personen besmet. Dan zijn er dus door deze 50 personen in totaal 49+50 andere mensen besmet. En dat houdt dan in dat de R0 verdubbelt naar ongeveer 2,0.
R0
Bij hogere specifieke luchtvochtigheid (en goede ventilatie in ruimten) treedt het effect van de besmetting via aerosols (vrijwel) niet op. En dan zou de R0 in het voorbeeld veel dichter bij 1.0 liggen. En als we vervolgens op 1,5 meter blijven, dan wordt die R0 naar de gewenste waarde van ruim onder de 1,0 gebracht.
Wat we niet weten is wat er met deze micro druppels in de buitenlucht gebeurt. Ik heb de indruk dat deze ook buitenshuis een rol kunnen spelen, maar waarschijnlijk niet in dezelfde mate als binnenshuis. En als de luchtvochtigheid hoog is dan zal ook buitenshuis het effect (nog?) veel kleiner zijn.
Daarmee is eigenlijk het verhaal rond.
- Vanuit de wereldwijde cijfers is het evident dat in gebieden waar een hoge specifieke luchtvochtigheid is, de R0 van COVID-19 veel lager is dan in gebieden met een lage specifieke luchtvochtigheid.
- Wat de precieze grenswaarde is van het sterk verminderen van het verspreidingseffect weten we niet. Het lijkt heel dicht bij 6g/kg te liggen. Die grenswaarde -zowel binnenshuis als buitenshuis- is heel eenvoudig via experimenten vast te stellen.
Deze bevindingen zouden onmiddellijk consequenties kunnen hebben voor het te voeren beleid:
- Zorg binnenshuis waar mensen komen, die elkaar normaliter niet veel ontmoeten (zoals in winkels, ziekenhuizen, kantoren etc.) dat de luchtvochtigheid boven de 45% blijft. Daarmee daalt het risico van de verspreiding van micro-druppels in die ruimte aanzienlijk.
- Zolang we nog niet meer weten, moeten we -net zoals landen als Tsjechië en Cuba- mensen de opdracht geven hun mond te bedekken. Buitenshuis of minimaal in ruimten waar veel vreemde mensen komen. (Zoals ook nu in Oostenrijk is besloten voor het bezoeken aan winkels/supermarkten). Niet om zelf niet besmet te worden, maar om te zorgen dat je zelf geen andere mensen kan besmetten. (En het hoeven niet de officiële mondkapjes te zijn. Want die zijn nodig voor de mensen die werken met mogelijke besmette mensen. Maar het moet mondbedekking zijn, waarbij de kans van het uitstoten van micro-druppels zo klein mogelijk is).
- Last but not least: als het weer gunstiger wordt (zoals vanaf zondag een aantal dagen in Nederland het geval is) zouden de maatregelen die er zijn (tijdelijk) behoorlijk verzacht kunnen worden. Het weer zorgt namelijk dat zowel binnenshuis als buitenshuis de kans op verspreiding van het virus aanzienlijk kleiner is. Dat zou zowel voor het welbevinden van de bevolking als de economie, een sterk positieve impuls geven. Vanzelfsprekend moeten we ons buiten nog steeds houden aan die 1,5 meter afstand en het niet bij elkaar komen van groepen van 3 mensen of meer.
Meer onderzoek
Plus -en daar blijf ik op hameren- laten we als de wiederweerga aan de slag gaan met onderzoek om datgene wat ik hierboven onderbouwd aantoon, nog meer handen en voeten te geven.
Juist omdat het snel op het hele noordelijk halfrond “beter weer” wordt, zou beter inzicht kunnen betekenen dat we de genomen maatregelen kunnen verzachten. Dan met veel positieve effecten op alle facetten van de samenleving. Realiseer je daarbij dat omdat de sterfgevallen een “vertraging” hebben van circa 14 dagen, we anders pas 14 dagen later gaan afbouwen. En dat kost onnodig veel geld en verdriet.
We moeten natuurlijk geen onnodige risico’s nemen waardoor veel meer mensen ziek worden. Maar we moeten ook geen maatregelen nemen die amper nog een doel dienen, maar wel ongelooflijk veel schade aanbrengen.
De bescherming van de samenleving kan op een veel intelligentere wijze dan het op dit moment gebeurt.
(De lockdowns in India en Zuid-Afrika en Californië, vallen onder de categorie overreactie, met weinig netto effect en enorme schade. Want het weer is daar “gunstig”. New York zal in de komende 10 dagen scenes opleveren die we ook in Bergamo hebben gezien of nog erger. Mede door het weer daar van de afgelopen maand. Maar het wrange ervan is, dat het weer de komende dagen duidelijk verbetert en de harde maatregelen, weinig extra effect zullen hebben op de verspreiding van het virus. Terwijl de schade wel enorm zal zijn.
Onder ogen zien
Nu moeten alleen de WHO (en het RIVM) nog onder ogen zien, wat steeds meer mensen in de wereld vaststellen. Alleen al de ervaringen in die kerk in Seattle zou voldoende moeten zijn om hun eigen standpunt per direct te herzien.
U heeft zojuist gelezen: Eureka, de verspreidingsversnellers zijn de aerosolen!
Volg Maurice de Hond op X | Facebook | LinkedIn | YouTube
Blijf onbeperkt toegang houden tot alles wat Maurice.nl te bieden heeft. Klik hier om lid, abonnee, vriend en bondgenoot te worden.
