Toen ik gister luisterde naar de briefing van het RIVM en het daarop volgende debat in de Tweede Kamer, vroeg ik me af of ze het überhaupt wel over het COVID-19 virus hadden. Dit artikel geeft een overzicht van wat er inmiddels op basis van internationaal onderzoek bekend is over het virus, maar nog niet of nauwelijks is doorgedrongen tot de Nederlandse media en politiek.
Lees volledig artikel: Hadden ze het wel over het COVID-19 virus?
Hadden ze het wel over het COVID-19 virus?
Gisteren hoorde ik de briefing van het RIVM en daarna volgde ik het debat in de Tweede Kamer. En ik vroeg me af of ze het wel over het COVID-19 virus hadden. Er is inmiddels door onderzoek zoveel meer bekend, maar op geen enkel moment hoorde ik dat gisteren terug. Echt van niemand.
In de Nederlandse politiek en in de media spelen de nieuwste onderzoeksbevindingen vrijwel geen rol.
Aan de ene kant komt dat doordat er zo weinig onderzoek in Nederland zelf wordt gedaan, terwijl aan de andere kant het onderzoek uit het buitenland vrijwel niet in Nederland wordt opgepikt. Zelfs niet als het uitgevoerd is op steenworp afstand van onze grens (in Gangelt).
Als je die onderzoeken wel volgt, dan zijn de discussies binnen de Nederlandse politiek -zoals gisteren in de Tweede Kamer- en de interviews met deskundigen in talkshows, om het heel vriendelijk te zeggen, verbazingwekkend. Alsof het om een totaal ander virus gaat.
Belangrijke zaken
Eerst even een paar belangrijke zaken met betrekking tot het virus, waarover inmiddels internationaal behoorlijk consensus bestaat, en dan nog wat recente informatie:
- Het overdragen van een besmetting met COVID-19 via het aanraken van voorwerpen vindt niet plaats. Ik herhaal: vindt niet plaats.
- Alles wat we doen om te voorkomen dat we via het aanraken van voorwerpen besmet worden, is van geen waarde.
- De kans dat we besmet worden met COVID-19 in de buitenlucht is heel, heel klein. Helemaal als de zon schijnt.
In Nederland zijn helaas geen contactstudies gepubliceerd (en die zijn ook amper uitgevoerd). Dat betreft dus onderzoeken dus naar de contacten van besmette personen met mensen uit hun omgeving. In het buitenland gelukkig wel. Er zijn o.a. studies uit China, Zuid-Korea, de VS en Duitsland.
Daaruit komt hetzelfde beeld naar voren:
- De besmetting vindt plaats via nauw en langdurig contact binnen besloten ruimtes, maar niet door incidenteel en kortstondig contact. Dus als je een tijd dichtbij een besmet persoon bent (in de eerste 5 dagen van waarbinnen de symptomen optreden) dan is de kans het grootst dat je besmet wordt. Belangrijk is dus de tijdsfactor. (De tijd wordt in de onderzoeken niet gespecificeerd, maar het gaat eerder om een half uur dan om 5 minuten). Het beeld dat je besmet wordt omdat je kortstondig in de buurt van een besmet persoon bent waarvan je een druppeltje “opvangt”, is volkomen misplaatst.
- Hoe langer men verkeert op een plek waar je het virus naar binnen krijgt, hoe zwaarder gemiddeld de symptomen zijn, hoe zieker je wordt.
- Huisgenoten van een besmet persoon worden bij lange na niet zo vaak besmet als gedacht werd. Percentages die vastgesteld zijn liggen zo tussen de 5 en 25%. Het overgrote deel van de leden van het huishouden is niet besmet. Zelfs degenen die wel besmet worden, zijn dan doorgaans (veel) minder ziek dan mensen die bij een superspreading event besmet zijn geraakt.
- Op plekken waar veel mensen zijn en waar de aerosols met het virus kunnen blijven zweven kunnen veel mensen tegelijk worden besmet. Hierbij spelen de tijd die je in die ruimte doorbrengt en de hoeveelheid aerosols met het virus die in de lucht aanwezig zijn, een belangrijke rol bij de mate waarin je ziek wordt. (Dit zijn de superspreading events)
- De effecten van aerosols worden verminderd door een goede ventilatie en een luchtvochtigheid van 6gr/Kg.
- De exponentiële groei van het aantal besmette personen komt voort uit superspreading events en niet uit het aantal directe contacten tussen besmette en niet-besmette personen.
- Op plekken in binnenruimtes waar je lang in dezelfde ruimte verkeert met een besmet persoon zijn de risico’s op besmetting het grootst. Hierbij wordt gedacht aan het huishouden, openbaar vervoer, kantoren en restaurants. Op plekken waar door veel mensen wordt gesproken/geschreeuwd/gezongen vormen een duidelijk risico dat veel van de aanwezigen besmet worden.
Internationale onderzoeken
Het zou fijn zijn als alle betrokkenen in het politieke en publieke debat op de hoogte zijn van deze internationale onderzoeksresultaten. Dan kunnen discussies op een zinvolle wijze worden gevoerd en besluiten gegrond worden genomen. Nu lijkt het erop dat men zelfs niet eens koerst op 50% van de kennis.
Het voorkomt ook dat veel Nederlanders denken dat hun kans om besmet te worden vele malen groter is dan dit in werkelijkheid is. Ze maken zich op die manier te grote zorgen en beperken hun gedrag (veel) te veel.
U heeft zojuist gelezen: Hadden ze het wel over het COVID-19 virus?
Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.
