Maatregelen die we hebben genomen om de ziekenhuizen van coronapatienten te ontzien veroorzaken andere problemen. Vooral de jongvolwassenen ondervinden hier op vele vlakken hinder van. Als gevolg hiervan raakt de zorg op andere vlakken overbelast en is het effect van de maatregelen zowel voor de zorg als voor de volksgezondheid negatief.
Een blog van Jillis Kriek
Lees volledig artikel: Maatregelen werken averechts
We kijken in deze coronacrisis vooral naar hoe we besmettingen, die worden veroorzaakt door één type virus, kunnen bestrijden of voorkomen.
We nemen de ene maatregel na de andere om de zorg te ontzien, zonder de oorzaak echt aan te pakken. Sterker nog, de maatregelen die we nemen om besmettingen te bestrijden veroorzaken weer andere problemen. En we raken daarbij een groot deel van de jonge gezonde bevolking. De grote vraag is dus: dienen we met de genomen maatregelen ook daadwerkelijk de algehele volksgezondheid?
Ontlasten maatregelen de ziekenhuizen?
Volgens de minister kan het niet anders dan dat we maatregelen moeten nemen.
“Je wilt de situatie dat je moet selecteren aan de poort van ziekenhuizen voorkomen, dat wil niemand. Dus moet je bereid zijn om maatregelen te nemen.”
De meeste mensen lopen gelukkig weinig tot geen risico om ernstige hinder van covid-19 te ondervinden, laat staan een IC opname te riskeren.
De gemiddelde kans dat iemand moet worden opgenomen in het ziekenhuis met corona is rond één procent. Dat is ook maar maximaal 1% van alle ziekenhuisopnames. Mensen die worden opgenomen zijn voor het overgrote deel alléén ouderen met onderliggend lijden zoals overgewicht. Er worden echter wel maatregelen genomen die gericht zijn op de hele bevolking waar vooral de jongeren veel last van ondervinden. Maatregelen die bovendien niet zonder risico’s zijn.
Effect van maatregelen op de volksgezondheid
Sinds de coronamaatregelen is de druk op de zorg op vele vlakken toegenomen. Denk hierbij aan de psychiatrische zorg, Jellinek, de Jeugdzorg en het huisartsenbezoek . Onderdelen van ons zorgsysteem die het al niet makkelijk hadden vóór de coronamaatregelen, maar die nu helemaal zwaar onder druk staan.
Aan deze toch wel vrij grote problemen wordt weinig aandacht besteed.
Jongvolwassenen die op dit moment urgente problemen hebben, kunnen bijna nergens naartoe voor hulp en komen op lange wachtlijsten te staan. Doordat we deze problemen niet kunnen aanpakken is de kans groot dat de situatie verslechtert. De jeugd heeft immers de toekomst nietwaar??
Dit zijn voorbeelden die duidelijk maken dat we ons veel te veel op enkel corona richten.
Het is maar een greep uit de vele andere zaken die negatief worden beïnvloed door de maatregelen.
In het rapport, COVID-19 and the Political Economy of Mass Hysteria (nih.gov) zijn de gevolgen van verschillende maatregelen en het effect op de volksgezondheid onderzocht.
De conclusie van het onderzoek is duidelijk.
Bewustzijnsvernauwing
De onderzoekers stellen dat de maatregelen en de berichtgeving omtrent Corona bewustzijnsvernauwende taferelen met zich mee brengen. Tot het hysterische aan toe is er uitsluitend oog voor het gecreëerde probleem. En men grijpt zich vast aan de personen die maatregelen aandragen om de angst weg te nemen. Alles wat eromheen gebeurt, lijkt onbelangrijk geworden.
Mathias Desmet heeft het hier al vaak over gehad. Maar we wisten nog niet precies hoe de gezondheidsschade van de genomen maatregelen op de volksgezondheid zich precies zou vertalen. Dit wordt steeds zichtbaarder.
Mass hysteria can have enormous public health costs in terms of psychological stress, anxiety, and even physical symptoms. To these costs must be added indirect adverse health effects from alcoholism, suicides, or damage from deferred treatment and delayed recognition of illness. Policy failures in mass hysteria can lead to economic decline and poverty. Which in turn negatively impacts public health and life expectancy.
Maatregelen leiden tot verhoogde sterfte onder jongvolwassenen
De conclusie van het onderzoek lijkt zich te vertalen in een toename van sterfte in de groep jongvolwassenen in Europa. In onderstaande grafiek van EUROMOMO worden de cumulatieve sterftes van verschillende jaren voor de groep 15 tot 45 jaar met elkaar vergeleken.
Je kunt hier duidelijk uit opmaken dat er dit jaar een forse stijging in sterfte in de groep jongvolwassenen is t.o.v. een jaar met sterfte die ook door Corona veroorzaakt kan zijn (2020). In 2019 lag de sterfte zonder maatregelen en corona nog lager.
Dit jaar stierven er, zonder dat men kan spreken over doden door corona, enkel mensen met een andere doodsoorzaak. De oversterfte is vooral zichtbaar bij de jongere groepen en niet bij de oudere groepen.
De jongere groep heeft nog vele levensjaren in het verschiet. Het is daarom zeer te betreuren dat de oversterfte juist die groep treft.
Uitgestelde zorg wordt vaak genoemd als oorzaak voor de verhoogde sterfte. Voor de groep jongeren zal dit echter geen groot verschil maken. En voor dit jaar weten we ook dat er juist minder opnames onder jongeren zijn geweest dan in voorgaande jaren.
Strenge maatregelen brengen grote offers met zich mee
Voordat we de maatregelen invoerden was door een WOB-onderzoek van Jan van der Zanden al bekend dat strenge maatregelen offers met zich mee zouden brengen. Uitkomst van dit onderzoek was dat het saldo van de opbrengst van de lockdown een factor 6 kleiner zou zijn dan de kosten van de nevenschade in termen van uitgestelde zorg en sociale gezondheidskosten.
Er is toen geadviseerd de lockdown tegen te houden, want los van de economische schade hebben de maatregelen een negatief effect op de algehele gezondheid. Het kabinet heeft hier toen geen rekening mee gehouden en men lijkt er nu ook geen oog voor te hebben.
Maatregelen zorgen voor meer stress
We hebben gezien dat lockdowns en andere coronamaatregelen zorgen voor extra stress.
Uit onderzoek blijkt dat te veel stress een negatieve impact heeft op het immuunsysteem.
Stress maakt mensen kwetsbaarder voor luchtweginfecties en andere negatieve gezondheidsaspecten. Het veroorzaakt ongezonde gewoontes zoals alcoholisme en drugsgebruik.
Voor een korte periode kan een beetje stress nodig zijn voor het lichaam om bepaalde dingen voor elkaar te krijgen maar op de lange termijn een heeft het een negatief effect.
Dr. Carla Peeters schrijft hier ook over:
Niet een virus, maar een verzwakt immuunsysteem is de grootste bedreiging voor de volksgezondheid / The Biggest Public Health Threat Is Not a Virus but a Weakened Immune System.
Zo is er ook nog een verhoogd risico op het krijgen van longontsteking en is de overlevingskans bij een besmetting met het Coronavirus kleiner bij mensen die veel stress ervaren.
Als je enkel de factor stress in beschouwing neemt zou het al zo kunnen zijn dat dat maatregelen die we hebben ingesteld om mensen te beschermen een omgekeerd effect hebben.
Waar ligt het probleem?
Een virus is niet per se iets om bang voor te zijn, maar een griepgolf kan voor extra druk op de ziekenhuizen zorgen en dat kunnen ze niet aan. Dit is in het verleden al gebleken en dit is het afgelopen tien jaar inclusief dit jaar alleen nog maar verslechterd. Het personeel rent de ziekenhuizen uit en door de hoge werkdruk is het ziekteverzuim exponentieel gestegen. Daar komt bij dat de vraag naar capaciteit door de vergrijzing alleen maar toeneemt. Zie ook de brandbrief van zorgmedewerkers die schreeuwen om meer aandacht.
Conclusie
Maatregelen die zinnig zijn, zoals het vergroten van de zorgcapaciteit of verluchten van binnenruimtes worden niet genomen, in plaats daarvan worden we opgezadeld met maatregelen die grote impact hebben op de algehele volksgezondheid en met name de jongeren hard raakt.
Schreeuwen om maatregelen en lockdowns terwijl dit ziekte in de hand werkt en gezonde levensjaren kost is de omgekeerde wereld.
We zien dat de oorzaak van de problemen vaak niet wordt aangepakt terwijl er wel moeite wordt gedaan om de verantwoordelijkheid elders neer te leggen. Daarmee verplaatst men de oorzaak van de problemen en worden de problemen op andere vlakken alleen maar groter. Om het nog krommer te maken worden er dan maatregelen getroffen die niet het probleem zelf aanpakken maar alleen de woekeringen die voortkomen uit het slechte beleid.
Zo grijpen we wederom naar maatregelen waarvan het effect onbewezen is. Als de maatregelen geen effect hebben, dan moeten we blijkbaar nog strenger zijn in plaats van naar een andere benadering te kijken. De mensen zijn daarmee het slachtoffer van verkeerde keuzes geworden. Zullen we wederom onze vrijheid afstaan aan de overheid?
Laten we dit in goede gezondheid in een vrij land oplossen.
U heeft zojuist gelezen: Maatregelen werken averechts.
