Nu zelfs is aangekondigd dat heel Europa binnen zes maanden een boosterprik moet nemen en ook kinderen tussen 5 en 11 moeten worden gevaccineerd, is het helemaal duidelijk dat we niet meer lijken te beseffen wat onze doelen ook weer waren. Als we niet terug naar de basis gaan, wordt het van kwaad tot erger.
Lees volledig artikel: Wat was ons doel ook weer met vaccineren?
Fanatiek bezig
Wat was ons doel ook weer met vaccineren? Het gebeurt iedereen wel eens. Fanatiek met iets bezig zijn en daar zo door gegrepen zijn, dat het doel van de activiteit vergeten wordt.
Je ziet het regelmatig bij breedtesport. Terwijl men dat vooral doet om te ontspannen, is men zo fanatiek bezig om te winnen, dat het geen ontspanning meer is. Ook bij ouders aan de kant bij jeugdspelertjes, merk je vaak dat het doel van dat kinderspel uit het oog verloren wordt.
Iets wat een middel was, wordt een doel op zichzelf, zonder dat men zich dit realiseert. En als dat gebeurt met een hele groep samen, dan is er ook niemand meer die in staat is om dat te corrigeren.
En bij deze Coronacrisis is dat bij uitstek het geval. Vrij snel lijken we onderweg vergeten te zijn, wat onze doelen ook weer waren. Het middel wordt een doel op zich. En dat is inmiddels niet één keer gebeurd, maar al meerdere keren.
Drie berichten
Gisteren zag ik drie berichten langs komen die het ultieme bewijs leveren van hoever we afgedreven zijn van onze originele doelen:
- De ECDC (Europese RIVM) adviseert de landen van de EU om iedereen, die zich niet na negen maanden met een boosterprik heeft laten vaccineren, als ongevaccineerd te beschouwen. De Europese Commissie vindt dat een voorwaarde om eenvoudig testvrij door Europa te kunnen reizen.
- De voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen, riep Europa op om zes maanden na de laatste vaccinatie een boostershot te nemen. Want er zijn er genoeg beschikbaar.
- En de EMA heeft het Pfizer vaccin goedgekeurd voor 5-11 jarigen. Kinderarts Patricia Bruijning, juichte dat nieuws op Twitter toe. Terwijl ze nog onlangs grote aarzelingen had over het vaccineren van jongeren. En Ab Osterhaus bepleitte bij OP1 onmiddellijk de scholen te sluiten en zo snel mogelijk de kinderen te vaccineren.
Waarom deden we het ook al weer?
Maar ho, wacht even! Waar zijn we eigenlijk mee bezig? Wat wilden we ook weer bereiken? Waarom doen we dit eigenlijk?
Laten we even de eerste zes weken overslaan tussen half maart en eind april. Er was blinde paniek. Nadat we al gezien hadden wat een puinhoop het was in Bergamo, liepen in Nederland ook de ziekenhuizen vol. We dachten dat een fors deel van de door het virus geïnfecteerden zouden sterven. En hingen aan de lippen van virologen en epidemiologen, die met spookverhalen veinsden dat ze wel begrepen wat er aan de hand was.
Wat konden we doen om verder onheil af te wenden. In halve doodsangst legden we ons lot in handen van mensen als Rutte, Van Dissel, opperburgemeester Bruls en Ab Osterhaus. Tegengeluiden werden als lastige vliegen weg gemept. Ruimte voor twijfel of alternatieve uitleg over wat er aan de hand was, en wat je zou kunnen doen, was er niet.
Alleen het vaccin kon ons redden
Voor informatie, waaruit bleek dat:
- het virus zich met name door de lucht verspreidde en niet via voorwerpen,
- de buitenlucht een veilige omgeving was,
- het virus het seizoenspatroon van griep bij ons volgde,
- het sterftecijfer op het niveau lag van een zware griepepidemie,
- en dat het vooral ouderen waren die overleden, was amper tot geen ruimte.
Hoewel men wel zei dat men via de aanpak de kwetsbaren / ouderen wilde beschermen, waren de maatregelen daar niet specifiek op gericht. Het ging erom alle besmettingen te verminderen/voorkomen, want die zouden anders toch op indirecte wijze bij de ouderen terecht komen. (Via de kinderen/kleinkinderen).
Het narratief was dat er eigenlijk geen medicijn was tegen dit virus en dat alleen vaccinatie ons kon redden.
Leercurve
Als je bekijkt hoe de aanpak was bij ons in de periode juni 2020 tot en met april 2021, dan was er geen sprake van enige leercurve. Noch van onze eigen ervaringen, noch door verschillende aanpakken uit het buitenland. De kern van de aanpak was: onze zorgcapaciteit is (te) beperkt. We nemen maatregelen om te zorgen dat de instroom in de zorg van patiënten duidelijk minder wordt. Weinig tot niets werd er gedaan om de zorgcapaciteit te vergroten. Maar ook werd er geen aandacht geschonken aan een aanpak waarbij de eerstelijns zorg (huisartsen) patiënten konden behandelen. Met als gevolg dat er minder van hen naar het ziekenhuis gingen.
Zeker toen de positieve resultaten bekend werden van de proeven met vaccins in november 2020, was dit het enige doel dat men had. Namelijk zoveel mogelijk mensen zo snel mogelijk vaccineren, zodat de crisis over zou zijn.
Daar waar men het snelst was met het vaccineren, zoals Engeland en Israël, werd inderdaad vastgesteld dat het aantal besmettingen en ernstig zieken fors afnamen. En vanaf dat moment was het enige doel van de Nederlandse overheid om zo veel mogelijk mensen gevaccineerd te krijgen. De mensen die dat niet wilden, werd het leven zuur gemaakt, zodat ze het toch zouden doen. Dat werd extra aangezet door de schuld van nieuwe besmettingen en ziekenhuisopnames (en nieuwe maatregelen) volledig op hun bordje te leggen.
Minder dan verwacht
Helaas was al vrij snel bekend dat de bescherming tegen infectie door het vaccin minder was dan verwacht en in de tijd duidelijk afnam. Maar ook dat de bescherming tegen ernstige ziekte en sterfte in de tijd afnam. Niet zo snel als die tegen infectie, maar toch herkenbaar.
Plus dat er steeds meer onderzoek kwam, waaruit bleek dat het doormaken van de infectie een duidelijk betere bescherming bood tegen herinfectie dan de vaccinatie. Maar ook dat drong amper door en kwam amper in het beleid terug.
Zoals ook weer uit die drie punten uit het nieuws van gisteren bleek, lijkt vaccinatie het enige doel geworden te zijn als bescherming tegen het virus.Waarbij men zelfs ook nog een rationale lijkt te hebben om dat ook bij kinderen tussen 5 en 11 te doen, terwijl de risico’s van Covid-19 voor die kinderen zeer, zeer klein zijn.
Men is het oorspronkelijke doel van deze exercitie volledig uit het zich verloren en rennen als honden achter hun eigen staart aan. (Of moet ik zeggen als lemmingen achter elkaar aan?).
Wat weten we?
Dus even pas op de plaats! Wat is de situatie, wat is ons doel, en hoe kunnen we die bereiken met de minste schade?
- Covid-19 is een ziekte, die vooral gevaarlijk is voor kwetsbare ouderen. De gemiddelde leeftijd van degenen die overlijden, ligt op het niveau van de gemiddelde leeftijd van onze normale overlijdensgevallen. Het gevaar voor mensen, die niet kwetsbaar zijn en niet dusdanig oud om erg ziek te worden en te overlijden is uitermate beperkt. En zeker niet groter dan bij een normale griepepidemie.
- Onze zorgcapaciteit is te beperkt. Waarschuwingen door de jaren heen zijn in de wind geslagen. En ook de afgelopen 18 maanden is de situatie niet verbeterd. Deels omdat de capaciteit door de lange zorgdruk in de tijd verminderd is, en deels omdat er geen crisisbeleid is gevolgd om met kunstgrepen de capaciteit tijdelijk te vergroten. Dus we moeten proberen om de mogelijke ziektegevallen met Covid-19 zo min mogelijk/en zo gespreid mogelijk in de ziekenhuizen te krijgen.
- Zij, die reeds geïnfecteerd zijn geweest, zijn het best beschermd. Niet alleen maakt het ons beleid eenvoudiger als we daarvan uitgaan, maar we kunnen reeds geïnfecteerde mensen een rol geven bij het op gang houden van de maatschappij en zorg.
Medicijnen
- Het vaccin is geen oplossing op de lange termijn. Nadat men dacht dat na twee vaccinaties het varkentje wel geklaard was, blijk dat helaas niet zo te zijn. Hoewel men anders pretendeert, lijkt het allerminst zeker te zijn dat een derde injectie vervolgens wel de finale oplossing is. Dus als men het beleid wat men nu heeft ingezet voort wil zetten, moet er zes (?) maanden later weer een booster gezet worden. Wat voor de volksgezondheid twee van deze vaccinaties echt betekent, was al onduidelijk. Maar wat drie, vier, vijf van die vaccinaties betekenen, weten we nog helemaal niet!
- Er dienen zich steeds meer medicijnen aan, die hoopgevend zijn bij het ziekteproces van een Covid-19 patiënt. Daarmee zou de kans op ziekenhuisopnames en sterfte kunnen afnemen.
Oversterfte
- Oversterfte, die we op steeds meer plekken zien, zijn zorgwekkend. In Nederland is dat al sinds de zomer het geval, maar komt nu steeds meer aan de oppervlakte. Vorige week waren dat 900 meer (een derde meer dan verwacht), nadat een week ervoor het er 850 waren. Alleen al in de groep boven de 80 jaar waren dat afgelopen week 600 meer dan verwacht. Degenen die dit vooral aan Covid-19 toeschrijven, zouden dan vooral ook moeten uitleggen hoe dat dan rijmt met hun uitspraak dat vaccinatie nog steeds heel goed beschermt tegen overlijden. Evenmin kan zomaar gezegd worden dat dit vooral te wijten zou zijn aan vaccinatie. Degelijk onderzoek is snel nodig (en had al gestart kunnen worden toen al in de zomer gesignaleerd werd dat er sprake was van toenemende oversterfte). Wat de conclusie ook precies zal zijn, rechtsom of linksom, zou die vooralsnog moeten leiden tot voorzichtigheid met betrekking tot het vaccinatiebeleid. Laat staan om volle vaart in de richting te gaan heel Europa, oud en jong, een derde keer te gaan inenten.
Wat moeten we dan doen?
We moeten zo snel mogelijk van het beleid weg dat het vaccineren van vrijwel de hele bevolking en vervolgens het zes maanden later toedienen van boosterprikken aan iedereen de ultieme oplossing is. Want als we nu ook gaan beginnen de 5 tot 11-jarigen te vaccineren (en in diverse landen is het al zo), betekent dat dan niet ook, dat we dit na 6 tot 12 maanden weer moeten gaan doen? En hoe zinvol is dat eigenlijk als blijkt dat om één IC-opname te voorkomen van een oudere je 20.000 tot 30.000 kinderen moet vaccineren? Hoe ver ben je afgedwaald van je oorspronkelijke doelstellingen als je dan toch vaccinatie van kinderen aanbeveelt?
(Hier treft u die berekening van Fritsander Lahr aan).
Boosterprikken waren een hulpmiddel geweest om in deze najaarsgolf de ziekenhuisopnames onder de ouderen te doen verminderen. Maar laat dat nu net datgene geweest te zijn wat onze overheid – in tegenstelling tot menig ander land- niet op tijd is gaan doen. Men was zo gefixeerd op het gevaccineerd krijgen van de groep die nog niet gevaccineerd was (met een zwaartepunt onder de jongeren) en het blijven verkopen dat vaccinatie zorgde voor een vrijwel perfecte bescherming tegen ernstig ziek worden, dat andere boodschappen niet doordrongen.
Natuurlijke bescherming
En voor het overige deel van de bevolking (zeker nu het overgrote deel toch al twee keer is gevaccineerd) zou het beleid niet moeten zijn om een boosterprik te laten nemen. Noch om kinderen voor de eerste keer te laten vaccineren. Maar te accepteren dat men inderdaad een keer besmet zou kunnen raken en dan een hele grote kans heeft dat het slechts een beperkt gevolg heeft.
Plus dat men vervolgens een heel goede bescherming heeft, die men niet met boosterprikken moet onderhouden. En daarnaast zowel in de eerste en tweede lijnszorg zo snel mogelijk een aanpak implementeren, waarbij snel en op het juiste moment medicijnen worden toegediend waardoor de ziekte beter kan worden bestreden en de druk op de ziekenhuizen laag kan blijven.
En als je dan goed rekening houdt met het effect van de seizoenen op de verspreidingskansen van het virus. Het maken van zo veilig mogelijke ruimtes, waardoor de virale doses, die men naar binnen krijgt, beperkt blijft (en het risico om erg ziek te worden ook). Plus een bewustwording bij de mensen zelf hoe ze hun eigen risico’s kunnen beperken. Zowel via een gezondere levensstijl, het nemen van de juiste voedingssupplementen en ook zeker de uitleg hoe je in je eigen omgeving kan zorgen dat de ruimtes waarin je met derden verkeert zo veilig mogelijk zijn, dan…..
…dan kunnen we, net zoals bij voorbeeld in Engeland en Zweden op dit moment, gewoon door met ons leven, dat niet compleet gedicteerd wordt door de ontwikkelingen rondom Covid-19.
Gevangen
Maar dat vraagt een grote omslag in denken en aanpak. En zeker ook in de benadering van de situatie in onze media. Maar als ik zie wat er de laatste week op dat terrein is gebeurd, ben ik bang dat we nog zeker tot aan april/mei 2022 gevangen zullen blijven in deze situatie en wellicht dan pas mensen gaan ontwaken en met elkaar vaststellen dat het tijd wordt voor een fundamentele andere aanpak dan de noodlottige cirkel van -gedwongen-vaccinaties, maatregelen, druk op de zorg, alarmverhalen met nieuwe mutaties, etc.
N.B. Besef dat de maatregelen die vanavond worden gesteld (weer) veel langer zullen gaan duren, dan nu wordt aangekondigd. Plus dat het erop lijkt dat men bij de cijfers in Nederland op een plateau is aangekomen, dat daarna een duidelijke daling tot gevolg zal kunnen hebben, zoals al eerder in veel landen is vastgesteld. Maar men zal ongetwijfeld weer vergelijkbare fouten maken als vorig jaar en niet bereid zijn te erkennen dat bijvoorbeeld 3G een aanpak is geweest, die gezorgd heeft voor het extra aanjagen van besmettingen en ziekenhuisopnames.
P.S. Ons doel is vanaf dag één duidelijk geweest: om zoveel mogelijk mensen te informeren hoe t.a.v. Corona de vork in de steel zit. Daarbij gaan we nooit over één nacht ijs en staven we alles met gedegen onderzoek, harde cijfers en gezond verstand. Omdat we geen inkomsten (willen) genereren via advertenties, vragen we van u om zo en dan een kleine financiële bijdrage te willen doen via onze pagina voor donateurs. Onze dank is groot.