Mijn eurekamoment in Mexico

Leestijd: 7 minuten

In de verre binnenlanden

Vroeger zag je regelmatig documentaires van “ontdekkingsreizigers”, die bij één of andere stam terecht waren gekomen in de binnenlanden van een ver gebied, en daar de bijzondere gebruiken lieten zien. Deze gebruiken verschilden sterk van die van ons. Zeker ook hun geloof en hoe ze daarmee omgingen, was heel anders dan wij kenden.

Het is een genre dat je niet meer of nog heel weinig ziet.  Waarschijnlijk omdat er een saus van superioriteitsgevoel bij zat: “Kijk eens wat die primitieven doen? Wat zijn wij toch veel verder ontwikkeld!”.

Voor de mensen die bezocht werden, waren onze manier van samenleven en onze rituelen natuurlijk net zo vreemd als wij die van hen vonden.

Rituelen

Als ik naar verschillende religies kijk, merk ik iets dergelijks binnen onze samenlevingen. Die religies, waar je van jongs af aan niet mee bent opgegroeid, hebben allerlei rituelen, die voor jou als buitenstaander vreemd zijn, maar niet voor degenen die ermee opgroeiden. Bij alle religies speelt de dood en wat erna gebeurt een cruciale rol.

Bij de ene heb je het paradijs/de hel, bij de andere moet je wachten op de Messias en word je weer uit de dood opgewekt, bij een derde reïncarneer je. En zo zijn er nog vele andere varianten. Maar cruciaal is dan wel dat je, door je te houden aan de voorschriften tijdens je leven, jezelf kunt verzekeren van een fijnere route na je vertrek uit je stoffelijk omhulsel.

Mijn “ontdekkingsreis” naar Cancun (Mexico)

Op dit moment zit ik een week in Cancun (Mexico). Ik kom daar vaker, omdat het dicht bij Cuba ligt, en voor ons gezin een goede mogelijkheid geeft om er even tussenuit te gaan als mijn vrouw naar haar geboorteplek Cuba wil voor familiebezoek en andere verplichtingen. Zeker in de winter is het er fijn, met temperaturen rondom de 27 graden en naast mooie stranden is er ook veel te doen. Inclusief het bezoek aan de restanten van de Maya cultuur.

Vooral in deze periode zit het vol met Amerikanen, uit de staten waar ze een koude winter hebben. Want woon je in Florida, dan hoef je niet naar Cancun te gaan, in ieder geval niet voor het weer.

Mexico stelt nu geen voorwaarden aan het bezoek van buitenlanders m.b.t. Covid. Er is – op dit moment – ook geen Coronatoegangspas.  De cijfers zijn daar niet goed vergelijkbaar met Nederland, maar om toch een indruk te geven: de top aan positieve gevallen in de provincie van Cancun lag (als je het omrekent naar de Nederlandse situatie) eind januari op 9.000 positieve gevallen per dag. Nu zijn het er 1.000. Wel kent men hier meer sterfgevallen. Maar ook die cijfers zijn niet goed vergelijkbaar, door verschillen in definities, registratie en beleid.

Maar toen ik hier kwam, had ik een beetje hetzelfde gevoel als die ontdekkingsreizigers toen. Ontdekkingsreizigers die diep in het oerwoud nog een stam tegen kwamen met eigen gebruiken. En waar bijvoorbeeld mannen rondliepen met peniskokers.  Een volk met andere rituelen.

Ik som op wat ik hier aantref:

• Overal waar je binnen komt, ben je verplicht je handen te ontsmetten met een daarvoor beschikbaar middel.
• Overal waar je binnen komt, word je geacht met je hand langs een klein apparaatje te gaan, dat snel je temperatuur meet.
• Bij alle binnenruimtes word je geacht je mondkapje op te houden. Ook in een openlucht winkelcentrum.
• Ik zie veel mensen, die ook buiten op straat met mondkapjes op lopen.
• In taxi’s e.d. word je ook geacht om een mondkapje te dragen.

Nu is het  gelukkig wel zo, dat als je niet je mondkapje opzet, je daar weinig op wordt aangesproken. En ik merk dat als we in een taxi geen mondkapje opzetten, de chauffeur die snel afzet.

Maar waarom zijn die gebruiken daar, terwijl enerzijds het handen ontsmetten toch geen effect heeft op het tegengaan van het verspreiden van dit virustype? En anderzijds het aantal cases op dit moment zo laag is?

Mijn eurekamoment bij een soort puntenslijper

In eerste instantie begreep ik dus niet waarom men dit beleid voert met zulke gunstige cijfers. Maar toen ik in mijn hotel aankwam, begreep ik het. Voor het inchecken moesten we aan een apart tafeltje een vragenlijst invullen, onze handen desinfecteren en onze temperatuur laten opnemen. Er waren geen vragen over vaccinatie, maar alleen of je in contact was geweest met anderen die Covid hadden, etc.

Daarna moesten we de vragenlijst ondertekenen. Daarvoor kreeg je een potloodje, maar alvorens je dat kreeg, ging ‘ie twee keer door een desinfectie-apparaat, dat sterk op een puntenslijper leek. Met geruststellende woorden van die dame, dat het op die manier toch veilig was en je het potloodje uit het apparaat kon trekken.

Ik heb er dit filmpje van gemaakt:

Gedesinfecteerd

Overal in het hotel zag je garanties dat alles gedesinfecteerd was na gebruik van anderen. Ook het welkomstfilmpje in je kamer ging daarover. Plus dat als de kamer was schoongemaakt er ook nog een briefje lag met de garantie dat men alles had gedesinfecteerd. Ook bij de strandstoelen, vlak bij de zee, zag je die meldingen liggen.

En toen begreep ik het. Het hotel, net zoals het hele gebied dat op die Amerikaanse toeristen is gericht, pasten zich aan bij de nieuwe rituelen van de Amerikaanse bezoekers uit de Noordelijke staten:

Mondkapjes dragen, continu desinfecteren, koorts opmeten, dat zijn de rituelen van een nieuwe religie, waarmee je je beschermt tegen de dood door die vreselijke nieuwe ziekte.

Inspelen

Het gaat er niet om dat dit de nieuwe religie is van de Mexicanen, maar blijkbaar wel van veel Amerikanen. Althans veel Amerikanen uit de meer noordelijke (democratische) staten. Die Mexicanen spelen gewoon in op die nieuwe religie van hun klanten. Want als je je als hotel op orthodoxe Joden richt, dan serveer je natuurlijk ook geen varkensvlees bij het diner.

Ook in de ijswinkel conformeerden zij zich aan de kapitaalkrachtige gelovigen van deze nieuwe religie. Kijk maar:

Via deze standaard lieten ze zien dat ook zij alles deden voor je veiligheid.

Bovenin het standaard apparaatje waarmee je temperatuur gemeten wordt. Daaronder drie foto’s van bijzondere ijsgerechten.

En weer daaronder de opsomming van hun maatregelen, die ze genomen hadden om te zorgen dat hun klanten veilig een ijsje konden kopen. En natuurlijk desinfecteren, handen wassen, temperatuur opmeten, thuis blijven van personeel bij klachten, etc.

Slordige manier

Nu werd ter plekke de soep niet zo heet gegeten als die werd opgediend (hoewel dat een rare beeldspraak is in een ijswinkel). We hadden geen mondkapje op, checkten onze temperatuur niet en kregen toch ons ijsje.

Maar als je buiten liep, zag je hoe met name oudere Amerikanen zich prima hielden aan de voorschriften van hun nieuwe religie. De Mexicanen deden (ik denk vooral uit commercieel belang) mee, maar toch wel op een wat slordiger manier.

Hoewel met het desinfecteren moet ik zeggen dat dit door de Mexicanen wel met grote intensiteit gebeurt. Zo was ik op een Mexicaans feest, waar je met 30 gasten in een gondel rondgevaren wordt en langs allerlei bandjes komt. Ondertussen wordt er gegeten en gedronken. Circa vier keer stapten we uit.

Nu drink ik geen alcohol, maar het viel me wel op dat de meeste gasten meer keren hun handen (moesten) desinfecteren, zoals bij het in- en uitstappen van de boot, dan dat ze tequila shots dronken.

Zo stond het op tafel (deze foto is niet geensceneerd).

Er moet een Mexicaanse Sywert van Lienden zijn die meer flessen desinfecterende gel verkocht heeft dan dat Sywert mondkapjes heeft verkocht.

De nieuwe religie

Zo moet je het blijkbaar bekijken. In die twee jaar is er gewoon een nieuw soort religie ontstaan. Een religie met gelovigen, die zich aan allerlei rituelen houden om zich te beschermen tegen de dood door de duivel Covid-19. En degenen, die zich niet aan die religie houden, worden beschouwd als ongelovigen, die verketterd moeten worden. Dat dit virus zich door de lucht verspreidt en niet via voorwerpen, dat weten en geloven  ze niet. Want rituelen zijn rituelen, niet waar?

Gelovigen die, als ze ondanks al hun voorzorgen toch een  Covid infectie krijgen met een heel mild verloop, dat toeschrijven aan hun twee vaccinaties en booster. En die na een opgelopen infectie, zo snel als mogelijk toch hun uitgestelde booster ophalen. Want na hun twee vaccinaties en hun doorgemaakte infectie, voelen ze toch nog de grote dreiging.

Gelovigen die ook daarna blijven rondlopen met het best mogelijke mondmasker voor hun gezicht. Net zoals orthodoxe Joden met een hoofdbescherming oplopen en moslims die op de Hadj  gaan in het wit gekleed zijn.

Orthodoxe tak

Er zijn landen waar die “Covid religie” nog steeds de overhand heeft en het beleid bepaald wordt door de orthodoxe tak van die religie. En er zijn landen waar de tegenkrachten die orthodoxie naar de achtergrond hebben verdrongen. Maar wel met het risico, dat de ‘religieuze’ overheid toch de macht weer terug probeert te grijpen als er een nieuwe “dreiging” ontstaat. Er is geen scheiding tussen Kerk en Staat, waar zolang voor gestreden is.

Terwijl we nu in Nederland de maatregelen een groot deel loslaten, zie je aan de wijze waarop de regering en de EU optreden, dat men alles in stand houdt om snel naar de situatie terug te kunnen keren van de afgelopen tijd. Luister nog maar eens naar de toelichting van Minister Kuipers in de Eerste Kamer en dan snap je hoe het zit. Daarmee krijgt de “gereedschapskist” een soort rol die bepaalde voorwerpen of gebruiken bij religies bevat om het noodlot af te wenden of de zegen af te smeken.

Waarbij het niet gaat om feiten, cijfers en het inschatten van de echte risico’s voor zowel de samenleving als het individu. Maar vooral of je aanhanger bent van dat nieuwe geloof en je dus ervan overtuigd bent dat dit geloof je bescherming biedt.

Wetenschap

En het ironische is, dat juist de voorstanders van dat nieuwe geloof te pas en te onpas roepen dat zij zich beroepen op de Wetenschap.

Net zoals de effecten van geloofsoorlogen lang bleven bestaan, denk ik dat we nog lang te maken zullen hebben (met name in het najaar en de winters) met de gelovigen van die nieuwe religie. Dan hoeft het helemaal niet meer om corona te gaan. Een griepepidemie (en die komt er zeker) zal voldoende zijn om alle bezweringsrituelen weer uit de kast te halen.

En van de invloed die dit nieuwe geloof, met zoveel volgelingen over de wereld, op de samenleving heeft, komen we niet gemakkelijk meer af.

Juist nu ik hier in Cancun zit en de gang van zaken bekijk, besef ik meer dan in mijn eigen vaderland, hoe sterk die krachten zijn en blijven. Zolang zij de macht houden komt de samenleving van voor 2020 niet meer terug.

U heeft zojuist gelezen: Mijn eurekamoment in Mexico.

Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.

Blijf onze site steunen in het bewustwordingsproces over de gang van zaken rond deze crisis. Klik hier voor -af en toe- een donatie.