De vele verzinsels van de film “De Veroordeling”

Leestijd: 9 minuten

De vele verzinsels van de film “De Veroordeling”

“De Veroordeling” was op tv

Gisteravond was op NPO 2 de film “De Veroordeling” te zien. In die film word ik uitgemaakt voor de kwaaie pier, die het leven van twee personen heeft verwoest. Slechts dankzij het geweldige, heldhaftige journalistieke werk van Bas Haan komt de wereld te weten dat Ernest Louwes zeker de moordenaar is van weduwe Wittenberg uit Deventer (1999) en krijgt Michaël de Jong (a.k.a. “De klusjesman”) zijn leven terug.

In dit begeleidend artikel vandaag kunt u de informatie aantreffen waaruit goed opgemaakt kan worden dat Ernest Louwes onschuldig is veroordeeld. Daarnaast is er een podcast gemaakt waarin ik aan Pim van Galen uitleg hoe de zaak in elkaar steekt, hoeveel fouten er zijn gemaakt bij het onderzoek en welke grote vragen er nog open staan. Die podcast vindt u op www.oordeelzelf.com. Alle afleveringen van de podcast worden begeleid met een pagina, waarin u de documenten vindt die mijn uitleg onderbouwen.

Wie houdt zich aan de feiten?

Bij het uitkomen van de film zei de regisseur Sander Burger in een interview: “Bovendien hadden wij al vroeg besloten dat we de film alleen konden maken als we niet afweken van de feiten. We konden immers geen film maken over Maurice de Hond, die de feiten steeds verdraaide, en dit dan vervolgens zelf ook gaan doen.”  En hij zei ook nog “Waarom zijn op televisie meningen belangrijker geworden dan feiten?”.

Ook bij interviews met Bas Haan rondom deze film en de podcast “De Deventer Mediazaak” was de insteek dat ik me niet op feiten baseerde, maar alleen mijn mening gaf. En dat de journalist Haan de echte feiten presenteerde, zoals deze ook in de film worden weergegeven.

Het tegendeel is echter het geval:

Ik baseer me op feiten, terwijl noch de film, noch Bas Haan dat doen. Daardoor worden de kijkers naar de film “De Veroordeling” misleid.

Ik heb een document gemaakt van meer dan 20 pagina’s waarin ik dit onderbouw, met daarin ook de harde bewijzen. Met verklaringen van relevante getuigen, inclusief van Michaël de Jong zelf, die dat ondersteunen.

In dit artikel wordt een korte samenvatting gegeven van dat uitgebreide document. Bent u in het hele document geïnteresseerd dan kunt u dat aanvragen bij contact@oordeelzelf.com.

Rond de 40^e minuut in de film “De Veroordeling” word ik voor het eerst opgevoerd en daarna gaat de rest van de film vooral over datgene wat ik gezegd en gedaan zou hebben en hoe de journalist Bas Haan daarmee omgaat. Waarna de kijkers van de film dus de indruk (moeten) krijgen dat ik de feiten verdraaide en manipulatief met de media aan de slag ben gegaan. Haan daarentegen baseerde zich louter op feiten.

Vanaf de 59e minuut in de film wordt dat goed geïllustreerd. Fedja van Huêt, die Bas Haan speelt, zit achter zijn computer en bekijkt blijkbaar mijn website. Zijn assistente schrijft op een flip-over wat ik  allemaal over De Jong schijn te hebben gezegd.

Van getuigen

Op de vraag van de assistente hoe de website van De Hond hier allemaal aan komt, antwoordt Bas Haan “Van getuigen. Door alle publiciteit wordt hij door Jan en Alleman benaderd, die zich ineens van alles herinneren. En dan nog vaak anoniem. Veel feiten, maar bronvermelding, ho maar. Allemaal niet direct te checken.”

Haan gaat op onderzoek en 40 minuten later is, dankzij zijn onderzoek, iedere omschrijving van De Hond op zijn website onjuist gebleken en doorgestreept.

In werkelijkheid baseerde ik me niet op anonieme getuigen. Maar op getuigen, die veel met De Jong waren omgegaan en met naam en toenaam bekend zijn bij de politie. Deels komt deze informatie uit officiële Processen-Verbaal van de politie.

De getuigen betreffen twee ex-vriendinnen van De Jong (die in totaal 5 jaar met hem samen waren), een collega/vriend van De Jong, die meer dan drie jaar met hem had gewerkt, een winkelier uit Deventer die De Jong 20 jaar kende en een goede vriendin van de vermoorde weduwe.

Uitgebreide getuigenverklaringen

In het volledige document staan ten aanzien van de negen doorgestreepte omschrijvingen de uitgebreide en letterlijke getuigenverklaringen van deze vijf personen. Hieronder treft u van ieder van deze negen doorgestreepte omschrijvingen de relevante verklaring van minimaal steeds twee van deze getuigen.

Relevant is ook om te beseffen dat ik pas eind januari 2006 naar de buitenwereld mijn bevindingen over Michaël de Jong deelde en daarover ook mijn overtuiging meldde naar aanleiding van die bevindingen. Een overtuiging, die ik op die manier niet naar buiten had mogen brengen. Maar, zoals de rechter in 2007 uitsprak, dat gold echter niet voor de feiten an sich.

Er was al uitgebreid publiciteit over de Deventer Moordzaak geweest. In 2002 had de journalist Stan de Jong in HP/De Tijd geschreven over de Deventer Moordzaak en ook een gesprek gevoerd met Michaël de Jong. In dat artikel omschreef hij hem als “de klusjesman”. In 2003 verscheen daarover zijn boek. 

Nu volgen die negen termen op het whitebord, en wat er in het dossier over te vinden is:

1. Klusjesman?

In het interview in 2002 van Stan de Jong met Michaël de Jong en politieagent R. die ieder een goed contact hadden gehad met de Wittenbergs staat het volgende: “Kijk de twee wisten wel van elkaars bestaan af, maar door de Wittenbergs werden ze altijd aangeduid als ‘de klusjesman‘ en ‘de politieman’ “.

 En twee getuigen die eind september 1999 door de politie werden gehoord zeggen (zoals in het Proces Verbaal staat): “de sleutels van het huis zijn misschien in het bezit van klusjesman Michaël”  en “Michaël was een soort klusjesman”.

2. Uitkeringsfraude?

Bij het doorlopen van alle artikelen op de website maurice.nl en geenonschuldigenvast.nl ben ik geen enkele keer tegengekomen dat ik over Michaël de Jong gezegd heb dat hij een uitkeringsfraudeur zou zijn. In het Proces Verbaal van de politie van 8 oktober 1999 met de vriendin die in 1993-1994 een relatie met hem had tref ik wel dit aan:

Ik weet natuurlijk niet hoe die schuld ontstaan is.

Uit de verklaring van een andere vriendin is wel op te maken dat De Jong ergens tussen 1988 en 1990 is afgekeurd en daarna een tijdje werkzaam was in de seksindustrie.

3. Drugsverslaafde?

Drie van de vijf omschreven getuigen zeggen van Michaël: “Michaël had een drugsprobleem”, “Hij gebruikte in die periode ook drugs” en “Hij is een drugsgebruiker”. 

4. Aan lager wal?

Dit woord is een subjectieve beschrijving, die door mij niet is gebruikt als zodanig. Uit verklaringen van de vijf getuigen is o.a. dit te halen om te beoordelen of die omschrijving correct is of niet: “Hij is een man die niet te vertrouwen is en houdt zich bezig met allerlei louche praktijken”.  “Michaël heeft altijd een wapen bij zich op straat. Een mes in een holster in zijn laars”.  “Michaël was minsten vier  keer per week dronken, straalbezopen”. “Michaël vertelde over zijn prostitutieverleden dat hij ’s avonds de meisjes aan het rondrijden was”. “XXX werkte als prostituee voor hem”. “Hij bewoog zich in verkeerde milieus en deed rare dingen”. 

5. Schulden?

Dit zegt een getuige. “Hij had schulden bij de bedrijfsvereniging Detam en bij de belastingdienst.” 

De anderen hebben het over zijn problemen met geld en diefstal en oplichting van een verzekering.

6. Daderkennis?

In het dossier zijn daar een aantal aanwijzingen voor vanuit diverse getuigen. Die zijn niet of heel slecht onderzocht door de politie. (Het onderzoek naar De Jong is gestopt toen in de derde week van oktober 1999 Louwes in beeld kwam bij de politie). Zo meldde op 8 oktober 1999 zijn ex-vriendin, die hem een dag na de moord had ontmoet, telefonisch een dag later  -zaterdag-  van de dood van mevrouw Wittenberg gehoord te hebben. Drie dagen voordat De Jong van de politie voor het eerst over de moord hoorde. Dat zou de laatste keer zijn dat ze hem gesproken had. Maar de politie heeft niet gecheckt of dat laatste gesprek inderdaad op die zaterdag was geweest.

Het is niet onomstotelijk hard te maken dat De Jong kort na de moord daderkennis met derden deelde.

7. Alibi?

Kort na de moord vertelde de vriendin van Michaël dat hij rond 16:30 uur thuis was en dat ze de rest van de avond thuis waren gebleven. Uit de telefoongegevens bleek echter dat Michaël tussen 17 en 19:30 uur drie keer naar huis had gebeld en een gesprek had gevoerd. Desondanks meldde het OM in 2000 aan de rechter dat De Jong wél een alibi had!

In januari 2006 verklaarde de vriendin van De Jong aan twee particuliere rechercheurs dat zij zich in 1999 had vergist en dat toen ook aan de politie had gemeld. Ze meldde dat zij in werkelijkheid die avond rond 20 uur naar de sociëteit was gegaan. Michaël kwam later, maar hoe laat wist ze niet. Ze zijn laat op de avond naar huis gegaan.

In mei 2006 verklaarde de vriendin van De Jong echter tegenover de politie dat ze vòòr 20 uur op de sociëteit was aangekomen en dat Michaël daar toen al was. Ze waren de hele avond bij elkaar gebleven. Dat heeft het OM ook in 2007 gerapporteerd.

Uit de telefoongegevens van de huistelefoon van die vriendin blijkt echter dat zij die avond nog om 20:15 uur vanuit huis naar derden had gebeld, dus dat zij niet voor 20:30 uur in de sociëteit geweest kon zijn.

Op basis van deze informatie lijkt het wel kort door de bocht van Bas Haan om bij de opsomming van onderwerpen via het doorstrepen van het woord “alibi” te suggereren dat Michaël de Jong wel een alibi had voor de avond van de moord.

8. Psychiatrisch patiënt?

Dit zeggen drie getuigen o.a.: “Michaël is een hele tijd onder behandeling geweest bij Dr.Wittenberg”. “Hij verkreeg zijn medicatie voor zijn agressief gedrag via een zijraampje van de woning”. “Hij is wegens zijn agressief gedrag een hele tijd onder behandeling geweest bij Dr. Wittenberg”. 

9. Motief?

In de film wordt verslag gedaan van de inhoud van de twee testamenten van weduwe Wittenberg. De eerste van 1997, kort na de dood van haar man. De tweede van 1999, die 10 dagen voor de moord door haar getekend was. In beide testamenten staat Michaël de Jong met een belastingvrij legaat van 25.000 gulden.

In de film wordt beschreven dat op de site van De Hond stond dat Michaël de Jong in het eerste testament 50.000 zou krijgen en in het tweede testament 25.000, dus dat het gehalveerd zou zijn. Dat was inderdaad een onjuiste constatering op de site. De Jong kreeg op basis van beide testamenten wel hetzelfde legaat.

Voor Bas Haan is die constatering voldoende om het woord “motief”  in de film door te strepen.

Daar valt het volgende over te zeggen:

Er wordt dan impliciet van uitgegaan dat De Jong de inhoud van beide testamenten kende en wist dat er geen verandering voor hem was opgetreden. Dat laten de Processen Verbaal met hem, zijn vriendin en anderen met wie hij over het testament had gesproken echter niet zien: drie weken na de moord wordt de vriendin van De Jong gehoord en in het Proces-Verbaal staat dat zij over dat nieuwe testament het volgende zegt:

“Na zijn laatste bezoek aan mevrouw Wittenberg vertelde Michaël mij daar iets over. Zij had hem toen verteld dat ze in de daar voorgaande weken alles betreffende het testament op de kop had gezet en dat zij had verteld dat al haar geld naar een Dr. Wittenberg stichting ging tbv. patiënten die bij de dokter geweest waren of iets dergelijks. Ik neem aan dat Michaël wel erfgenaam is.”

Ook uit andere processen-verbaal uit die tijd, inclusief die van Michaël de Jong zelf, is het duidelijk dat hij wel weet dat hij erfgenaam is, maar niet weet hoeveel hij krijgt en of, en in welke mate het nieuwe testament voor hem een wijziging betekende. De dag na de moord komt hij een ex-vriendin tegen in Deventer en in dat gesprek praat hij ook over dat nieuwe testament, zoals zij kort erna bij de politie verklaarde. Ook daaruit blijkt niet dat hij wist hoeveel hij in dat eerste of tweede testament als erfenis zou krijgen.

Dus het feit dat in beide testamenten hetzelfde legaat voor De Jong staat is irrelevant t.a.v. het al dan niet doorstrepen van het woord “Motief”. Het was De Jong in ieder geval wel duidelijk dat er een ingrijpende wijziging had plaatsgevonden.

Besef daarbij wel dat vijf weken na de moord Michaël de Jong zijn legaat van 25.000 gulden kreeg overgemaakt.

Ook dat gegeven, de erfenis van 25.000 aan iemand die op dat moment van een uitkering leefde, lijkt in ieder geval niet een reden om het woord motief dan maar in het overzicht op het white-board door te strepen!

Afsluitend

Nadat u de bovenstaande negen onderwerpen heeft gelezen, roep ik in uw herinnering de woorden terug van de regisseur van De Veroordeling bij zijn interview in de VPRO-gids: “Bovendien hadden wij al vroeg besloten dat we de film alleen konden maken als we niet afweken van de feiten. We konden immers geen film maken over Maurice de Hond, die de feiten steeds verdraaide, en dit dan vervolgens zelf ook gaan doen.” 

Op ieder van de bovenstaande negen punten, die een belangrijk deel van de film vormen t.a.v. De Jong en de wijze van aanpak van De Hond, kunt u zelf beoordelen dat juist de film zich niet op feiten baseerde. Een film die daarmee ook het beeld probeert te schetsen dat De Hond zich niet op feiten baseerde of die feiten verdraaide, zoals o.a. de regisseur van de film expliciet meldde.

(Als u het totale document wilt ontvangen over deze 9 onderwerpen en meer, nogmaals: dan kunt u een mail sturen naar contact@oordeelzelf.com)

Nog een onderwerp ter afsluiting waaruit blijkt wat de aanpak van de film was t.a.v. de feiten.

Op alle voorpagina’s op 2 februari 2006

Rond 54 minuten komt Bas Haan op 2 februari 2006 op de redactie van Netwerk. De avond ervoor was zijn reportage uitgezonden met daarin het interview met o.a. Maurice de Hond op de trappen van het gebouw van het OM in Den Haag.

Zijn collega feliciteert hem en zegt dan dat alle kranten de uitspraken van De Hond op de voorpagina hadden staan. En hij overhandigt hem het AD.

Die krant wordt vervolgens door Bas Haan op zijn bureau gelegd:

De werkelijkheid is dat geen enkele krant die dag of in de periode erna een artikel in de krant had staan met deze kop, laat staan op de voorpagina. In de kranten was juist weinig aandacht voor de uitzending van Netwerk geweest.

Maar in de film is toch duidelijk de voorpagina van het AD te zien?

Bij het nazoeken van het archief van het AD bleek dat dit een door de filmmakers gefakete voorkant van het AD is geweest. Het bleek de krant te zijn geweest van 27 februari, waarbij het artikel door de filmmakers er zelf in gemonteerd is. Dit is de echte voorkant van dat AD van 27 februari. Het onderste deel is in de film vervangen door een tekst en kop die NOOIT in het AD hebben gestaan.

Als afsluiting nogmaals de woorden van de regisseur van de film: “We konden immers geen film maken over Maurice de Hond, die de feiten steeds verdraaide, en dit dan vervolgens zelf ook gaan doen.”

Wordt zeker in de komende tijd vervolgd!

U heeft zojuist gelezen: De vele verzinsels van de film “De Veroordeling”.

Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.

Blijf onze site steunen met af en toe een kleine donatie. Klik hier.