De “consensus-oogkleppen” van de medische wetenschap tegen logica

Leestijd: 6 minuten

De “consensus-oogkleppen” van de medische wetenschap tegen logica

Hoe kon je dat weten?

Regelmatig krijg ik de vraag hoe het kon dat ik in april 2020 al wees op het grote belang van de verspreiding van het Coronavirus door de lucht, terwijl WHO/RIVM en OMT-leden toen aangaven dat de verspreiding vrijwel alleen via grote druppels geschiedde. “Je bent toch geen viroloog” werd gezegd.

Het antwoord daarop is eenvoudig. Je hoeft geen materiedeskundige te zijn om met behulp van logica (en data) te kunnen inzien dat het anders in elkaar zit dan wat op dat moment de consensus is bij vakmensen. Want als bepaalde verschijnselen niet verklaard kunnen worden vanuit die consensus, dan wijst het erop dat die consensus wel eens fout kan zijn.

Een simpel voorbeeld uit de praktijk: Tot midden van de tachtiger jaren werd ervan uitgegaan dat mazelen zich vooral via grote druppels verspreidde. Maar een belangrijke studie uit 1985 veranderde dit.  Drie kinderen waren in de wachtkamer van een arts besmet geraakt met mazelen, terwijl de patiënt die mazelen had, al meer dan een uur geleden daar weg was gegaan.

Sindsdien wordt mazelen als voorbeeld gezien van een virus dat zich door de lucht verspreidt. En daardoor ook een hoge reproductiefactor heeft.

Wetenschappelijke consensus is dus geen argument om aan te geven, dat het niet anders in elkaar kan zitten.

Misschien nog wel erger: wetenschappelijke consensus heeft het gevaar dat er geen enkele ruimte meer is voor andere verklaringen of debat. Prof. Voss gaf daar een perfect voorbeeld van bij zijn debat met mij in OP1 in juni 2020 toen hij aangaf dat er geen onderzoek gedaan zou worden naar de verspreiding van het Coronavirus door de lucht. “We doen er geen onderzoek naar verspreiding door de lucht, want zelfs als het onderzoek dat zou aantonen, zou het toch niet geaccepteerd worden”, zei hij toen. (Kijk maar terug). 

Prof. Willy Spaan

Een invloedrijke professor, die in allerlei advies- en toezichts-commissies zit (o.a. van het RIVM, Universiteit van Amsterdam en bij het 3e OVV-Coronarapport) strooit met de term “wetenschappelijke consensus” als je met hem de degens kruist op X. Welke vraag je hem ook stelt, zijn antwoord begint daar altijd mee. Zo ook bij het onderwerp “het ontstaan van de verspreiding van het virus in 2019/2020”.

Besef dat het onderste antwoord kwam op mijn vraag “welk bewijs was er in februari 2020 om een lablek als complottheorie af te serveren?”. Want een wetenschappelijke aanpak had moeten zijn dat gezien de kansberekening, in ieder geval op dat moment, de basisinsteek diende te zijn “het virus is ontsnapt uit het lab in Wuhan, tenzij er hard bewijs komt, dat het virus van de markt afkomstig was”.

“Consensus-Oogkleppen”

Ik noem deze manier van redeneren “Consensus-oogkleppen”. Het is meer dan alleen een tunnelvisie.

Dat is tijdens de Coronaperiode heel duidelijk het geval geweest, bij diverse onderwerpen. Er was één dominant verhaal en vrijwel alle deskundigen die zich naar buiten uitspraken, onderschreven dit dominante verhaal.

Met diverse deskundigen had ik achter de schermen contact en dan bleek die stelligheid er niet te zijn. Maar als ze wat anders dachten, bijvoorbeeld over de verspreiding van het virus door de lucht of het niet vaccineren van jongeren, dan gaven ze aan, daarover naar buiten niets te willen zeggen, omdat het grote consequenties voor hen zelf kon hebben.

Deze Consensus-oogkleppen komen doorgaans niet, omdat men zelf uitgebreid onderzoek heeft gedaan, en vervolgens deze conclusie getrokken. Maar men heeft het tijdens de studie gedoceerd gekregen, of daarna van experts gehoord. Men heeft dan geen tijd, noch behoefte, dat wel kritisch na te lopen en gaat uit van het gezag van degenen die de consensus uitdragen.

Tarten van de logica

Als je kritiekloos het consensus verhaal overneemt dan denk je ook niet meer na, over welke argumenten jij hanteert om dat verhaal te onderbouwen. Er wordt daar regelmatig zwaar gezondigd tegen de logica. Maar de personen zien het zelf niet, en hun medestanders ook niet.

Een prachtig voorbeeld is deze NTR video van 11 mei 2020, die ging over waar de 1,5 meter vandaan kwam. Prof. Frits Roosendaal (epidemioloog) kwam uitleggen waar de 1,5 meter vandaan kwam. Het was gewoon slapstick.

In een vliegtuig in een hangar op Schiphol werd een onderzoek uit 2003 over SARS-1 uitgebeeld. In een vliegtuig raakten diverse mensen besmet tijdens een vlucht tussen Hong-Kong naar Bejing. Via kleurencodes op de stoelen werd aangegeven wie er besmet was geraakt en hoever die in het vliegtuig af zaten van de passagier, die de anderen besmette. Prof. Roosendaal gaf toelichting over het belang van dit onderzoek om te beseffen dat 1,5 meter afstand gehouden moest worden. Goed was aan de kleurtjes te zien dat diverse mensen die vlak bij de geïnfecteerde zaten, niet besmet waren geraakt en sommigen op grote afstand wel.

Wat voor bewijs is dat nu eigenlijk voor het feit dat mensen via grote druppels binnen 1,5 meter besmet waren geraakt (en niet dat het virus zich door de lucht verspreidde)?

Prof. Roosendaal had daarvoor een uitleg: “Dat moet gebeurd zijn in de terminal of bij het instappen?”,

Verblinding

Dit is een perfect bewijs van de verblinding waar ik het over had. “De verspreiding gaat via grote druppels binnen korte afstand van de patiënt en als we in het vliegtuig kijken en we zien daar een heel ander patroon, dan komt dat doordat ze elders wel dicht bij elkaar stonden en elkaar hebben besmet”.

Prof. van Dissel gaf bij herhaling dit soort voorbeelden, waarbij hij dan iets zei wat in lijn lag met de consensus, en hij niet leek door te hebben, hoe het tartte met iedere logica:

• Bij superspreadevents, waar veel mensen besmet waren geraakt, zoals bij koorrepetities, moest het gebeurd zijn toen ze met elkaar koffie dronken.
• Aerosolen zijn niet belangrijk, want in april 2020 daalden de besmettingen sterk, zonder dat er bij die maatregelen rekening was gehouden met aerosolen (daarbij miskende hij dat door de maatregelen ook bijeenkomsten waren verboden, die onder de juiste omstandigheden, superspread events kunnen worden. En trouwens ook dat de lente in april 2020 ook zorgde voor een sterke daling van de infecties)
• Dat na de wedstrijd Bergamo-Valencia, die in februari 2020 in Milaan gespeeld werd, een grote uitbraak in Bergamo was ontstaan, moet gebeurd zijn door degenen die in het stadion in de buitenlucht waren. Dat die toeschouwers op 50 kilometer afstand met elkaar in bussen of treinen hadden gezeten en waarschijnlijk ook nog met elkaar in een restaurant hadden gegeten, wilde hij niet als mogelijke besmettingsplek zien.

Nu ben ik allergisch voor mensen die zondigen tegen iedere logica, zeker als het wetenschappers zijn. Het is nog erger als die argumenten dan ook nog worden gebruikt anderen weg te zetten als complotdenkers. Plus dat men niet bereid is tot enige inhoudelijke discussie (waar dit soort zondigen tegen logica scherp aangekaart zou kunnen worden).

De logica van Aerosolen

Na deze uitleg van deze verblindheid, is het illustratief om nog eens kort te memoreren, welke componenten voor mij in april 2020 duidelijk maakten dat het “grote druppel” consensus verhaal niet kon kloppen. Ik doe dat kort, met linkjes naar de artikelen waar dat door mij in die tijd al is omschreven. (maar als u zoekt op bepaalde sleutelwoorden, zult u veel meer artikelen aantreffen, waar dat vermeld wordt).

• De uitbraken waren in het begin in diverse landen (zoals China, Italië, Spanje, VS)  alleen in gebieden met heel specifieke klimaatomstandigheden (milde winter, lage luchtvochtigheid). Als de verspreiding via grote druppels zou plaats vinden zou het klimaat daar amper enige invloed op kunnen hebben. Zie dit artikel van maart 2020. 
• Het verspreidingspatroon volgde die van griep, hetgeen in Brazilië heel goed te zien was. Zie dit artikel van mei 2020. 
• In veel landen zorgden superspreadevents voor de grote versnelling van de pandemie. Superspreadevents ontstaan niet vanuit de vespreiding via grote druppels, maar door zwevende virusdeeltjes die langdurig worden ingeademd. Zie dit artikel van april 2020.
• Buiten was er amper sprake van besmetting. Bij grote druppelinfectie zou binnen of buiten weinig moeten uitmaken. Zie dit artikel van mei 2020.
• Besmetting via voorwerpen gebeurde ook amper/niet. Zie dit artikel van mei 2020.
• Diverse wetenschappers (met name in Japan en de VS) lieten zien hoe het virus lang in de lucht bleef hangen bij lage luchtvochtigheid en weinig ventilatie. Zie dit artikel uit april 2020.
• Dierproeven wezen uit dat bij lage luchtvochtigheid dieren elkaar konden besmetten, terwijl ze op grote afstand van elkaar zaten. Zie dit artikel uit mei 2020. 

Raakt kant noch wal

Maar het maakte lange tijd niet uit voor de wetenschappers, die het beleid mede bepaalden. Want als je als wetenschapper de consensus-oogkleppen op hebt, zoals zij hadden, dan zie je dit allemaal niet, of wijst het via redeneringen die op het gebied van logica kant noch wal raken, af.

En nog steeds stelt de invloedrijke Prof. Willy Spaan dat het virus zich via druppels en aerosolen over korte afstand verspreidt, en dat het over grotere afstanden het vrijwel onmogelijk is.

U heeft zojuist gelezen: De “consensus-oogkleppen” van de medische wetenschap tegen logica

Volg Maurice de Hond op X | Facebook | LinkedIn | YouTube 

Blijf onbeperkt toegang houden tot alles wat Maurice.nl te bieden heeft. Klik hier om lid, abonnee, vriend en bondgenoot te worden.