Zou het zo gebeurd zijn?

Leestijd: 5 minuten

Zou het zo gebeurd zijn?

Diverse mensen hebben mij een verslag gedaan van het proces op 27 november jl. in Zutphen waar de 7 hondenbegeleiders terecht stonden wegens de fraude die 9 jaar lang met de geurproeven is gepleegd. En als je het totaalplaatje kent dan snap je het gewoon niet. Zou het misschien zo gebeurd zijn?

Scene 1: Eind oktober 2006, bij het OM.

OM1: “Houston we’ve got a problem. Bij een proces in Leeuwarden zijn de hondenbegeleiders door de mand gevallen. Een van de nieuwelingen heeft onder ede verklaard dat ze al jarenlang de test niet blind uitvoeren en hun proces verbaal vals opgemaakt.”
OM2: “Wat verschrikkelijk. Die eigenwijze rechters in Leeuwarden ook. We hebben jarenlang kunnen verhinderen dat advocaten de hondenbegeleider als getuigen hebben kunnen oproepen. En steeds stemden de rechters ermee in. Maar die drie in Leeuwarden moesten en zouden………”
OM1: “Die ene getuige was heel ervaren en had niet door zullen slaan. Maar die andere was jong, werkte er pas kort, en heeft gewoon eerlijk alles gezegd…..”
OM2: “Is er nog wat te redden?”
OM1: “Nee, want gisteren sprak ik bij de Rotary nog de president van het hof in Leeuwarden en die blijkt echt geschokt te zijn.”
OM2: “Dan moet de rijksrecherche aan de slag. En laten we snel contact opnemen met die hondenbegeleiders voor Damage Control”.

Scene 2: Enkele maanden later bij het landelijk parket

LP1: “De resultaten van het onderzoek naar de hondenbegeleiders zijn binnen. Al vanaf het moment dat de nieuwe voorschriften zijn gemaakt in 1997 hebben ze bij de groep Noord- en Oost-Nederland niet volgens de regels gewerkt.”
LP2: “Hoe weten ze dat zo zeker. Hadden ze het niet kunnen beperken tot de laatste paar jaar?”
LP1: “Een van de zeven hondenbegeleiders zat in de commissie die de voorschriften heeft opgesteld voor het blind uitvoeren van de test. En hij zegt dat vanaf het begin al onzin gevonden te hebben en daarom al direct zich niet aan die voorschriften gehouden te hebben. En de hondenbegeleiders die er later bij gekomen zijn zeggen dat ze door hem zijn geinstrueerd om de test niet blind uit te voeren”.
LP2: “Shit, dat betekent dat er meer dan 2000 geurproeven nu ongeldig moeten verklaard. Dan krijgt de Hoge Raad het wel erg druk met herzieningsverzoeken”.
LP1: “Ja, dat zouden er best 100 of zo kunnen worden. Hoe zit het eigenlijk met de andere districten?”
LP2: “Dat lijkt wat beter gegaan te zijn, maar daar durf ik mijn hand ook niet voor in het vuur te steken. Gelukkig loopt daar geen klokkenluider rond. En als we nu net doen of we die zeven hondenbegeleiders hard aanpakken dan zullen de rechters die hondenbegeleiders in de andere districten niet onder ede gaan verhoren. Want zij snappen ook wel dat het ondoenlijk is als bij de Hoge Raad nog eens een paar honderd zaken bijkomen”.
LP1: “Zorg wel dat die hondenbegeleiders onze mensen niet mee slepen. Selecteer de juiste OvJ voor deze zaak”.
LP2: “OK, ik weet wel wie daarvoor geknipt is in Zutphen: OvJ.A”

Scene 3: Enkele maanden later in Zutphen, op kantoor van OvJ.A”

OvJ.A: “U begrijpt toch wel mevrouw de advocaat, dat we deze zaak moeten voorbrengen.”
Adv.A: “Jazeker, maar beseft u dan wel dat het muistje een groot staartje zal hebben voor het OM zelf. U weet toch…”
OvJ.A: “Jaja, dat besef ik. U en de hondenbegeleiders laten niet na dit tegen ons te zeggen. Dat we boter op ons hoofd hebben, omdat zij dat hebben gedaan wat het OM graag wilde. En ze zijn het blijven doen, omdat diverse OvJ’s op de hoogte waren en het prima vonden.”.
Adv.A.: “Toen begin 2003 in de Deventer Moordzaak bleek dat Louwes dat mes nooit vastgepakt kon hebben heeft het OM er zelf alles aan gedaan om te zorgen dat niet uitkwam wat er verkeerd was gegaan. De video van de test is toen ook verdwenen. Wat denkt u wat de gevolgen zullen zijn als de hondenbegeleiders bij de rechter echt vertellen wat ze weten?”
OvJ.A: “Daar moet ik ook niet aan denken. Maar ik kan toch niet overgaan tot seponering.”
Adv.A: “Als het iemand van het OM is die iets vergelijkbaars heeft gedaan, denk aan Schiedam, dan vervolgen jullie toch ook niet.”
OvJ.A: “Maar dat hebben we goed onder de pet kunnen houden en dit niet, met dank aan die hondenbegeleider die bij de rechter gewoon de waarheid is gaan spreken. Had hij niet gewoon kunnen zeggen dat hij het niet meer wist of vage antwoorden kunnen geven. Zo is het toch in andere zaken gegaan.”
Adv.A.: “Ok, dan wel een rechtszaak, maar daar zitten wel een aantal voorwaarden bij. Het OM eist geen gevangenisstraf en geen verschil tussen de zeven hondenbegeleiders.”
OvJ.A: “Maar er is toch echt wel een verschil tussen die hondenbegeleider die er vanaf het begin bij zat en zelfs in de werkgroep heeft gezeten over de opzet van de test en een hondenbegeleider die er veel korter zat en door die oude begeleider geinstrueerd.”
Adv.A: “Verzin er maar wat op.”
OvJ.A: “Die nieuwe hondenbegeleider is in feite de klokkenluider geweest, dus dat spreekt inderdaad wat in zijn nadeel. Ik check wel even bij mijn superieuren.”

Scene 4: Een maand later in Zutphen, weer op kantoor van OvJ.A”

Adv.A.: “En waar zijn jullie op uitgekomen”.
OvJ.A.: “Ik heb het opgenomen met mijn superieuren. Het probleem is dat de maximumstraf niet alleen 9 jaar is, maar dat die straf voor ambtenaren met de factor een derde verhoogd wordt.”
Adv.A.: “Dat weet ik ook, maar dat hoeft toch niet gezegd te worden.”
OvJ. A.: “Dat ga ik ook niet doen. Niemand die het opvalt. We vragen 240 uur taakstraf voor alle even plus ontslag, want dat laatste is toch het minste wat je dan dient te doen.”
Adv.A.: ” Met die taakstraf kan ik accoord gaan, maar met ontslag niet. Dan is er helemaal geen reden voor ze om verder hun mond te houden over de betrokkenheid van het OM en hun superieuren. Daar moet een betere oplossing voor gevonden worden.”
OvJ. A.: ” Ok, dan eis ik slechts dat ze 2 jaar geen opsporingsactiviteiten meer mogen uitvoeren. Is dat wel OK.”
Adv.A.: ” Dat lijkt me een goede oplossing. We weten dat hun collega’s ze helemaal niet als overtreders zien, maar juist als helden, dus in die 2 jaar zullen ze het ook fijn bij de politie blijven hebben. Maar hoe weet je dat de rechter hiermee accoord gaat?”.
OvJ. A.: “Dat weet je nooit 100% zeker, maar mijn baas kent de betrokken rechters goed en zal hen daarover tijdens de receptie ter gelegenheid van het afscheid van collega V. wel aanschieten.”
Adv.A.: “Wat spreken we nog meer af?”
OvJ.A.: “Dat we allebei niet in beroep gaan als de uitspraak in de buurt ligt van het geeiste, want wij willen niet dat de zaak nog een keer bij rechters komen en ik kan ook niet garanderen dat het OM dan nog in staat is zulke lage eisen te stellen als nu, want het zou kunnnen zijn dat er bij voorbeeld vanuit de politiek verontwaardigd gereageerd zal worden.”
Adv.A.: “Denkt u dat echt?
OvJ.A.: “Nee natuurlijk, want als je ziet wat ze nog meer slikken zullen ze hierover ook wel hun mond houden.”

Wordt vervolgd.

U heeft zojuist gelezen: Zou het zo gebeurd zijn?

Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.

Terug naar de homepage