Nu steeds duidelijker wordt dat door de PCR-test vorm er een overschatting van het aantal besmettelijke personen plaatsvind, herhaalt zich een vast patroon. Nederlandse media volgen het onderwerp niet op, maar brengen wel, vaak zonder enige relativering, de lijn van het RIVM, OMT en de regering.
Lees volledig artikel: Jawel, NOS en NRC zien het probleem van ‘false positives’
Jawel, NOS en NRC zien het probleem van ‘false positives’
Vanaf begin juni hebben we in Nederland het aantal testen dat er per dag kan worden uitgevoerd sterk uitgebreid. We begonnen toen met 8.000 testen per dag. Inmiddels zou de capaciteit per dag 30.000 (moeten) zijn. En minister De Jonge sprak de wens uit om dit aantal nog sterk te verhogen.
In heel veel landen is iets vergelijkbaars sinds mei-juni aan de hand. Forse uitbreidingen van de testcapaciteit. Vervolgens zien we als het ware het beeld van een hond, die probeert zijn eigen staart te pakken te krijgen. Namelijk meer getest, meer positieve uitslagen, meer angst, meer mensen, die getest willen worden, meer positieve uitslagen, meer angst, meer mensen die getest willen worden, etc……Oh, en ik ben het nog vergeten in Nederland: af en toe een persconferentie er tussendoor.
De forse overschattingen door PCR-testen
Maar een cruciale waarschuwing van deskundigen van begin juni drong niet door tot de mainstream media, namelijk dat de PCR-test vorm die men zou toepassen, wel geschikt is in het midden van grote uitbraken, maar niet geschikt is als er heel weinig mensen infectieus zijn.
Half juni heb ik dat beschreven. Als veel mensen bij doktoren komen met klachten, die sterk op die van COVID-19 lijken, dan is de PCR-test nuttig om een bevestiging te krijgen of het inderdaad COVID-19 is. Eind maart was dat bij 25% à 30% van de geteste personen het geval. Dan vervult die test een goede functie. Maar als vrijwel alle geteste personen geen klachten hebben die echt op COVID-19 wijzen, maar verkouden zijn, keelpijn hebben of wat andere lichte klachten, dan is de PCR-test niet geschikt.
In de New York Times van 29 augustus was daarover een uitgebreid artikel. Men kwam zelfs tot schattingen van 50 tot 90% van de testen die onterecht een positieve uitkomst gaven. Daarom schreef ik nog een keer een artikel over de forse overschatting van de mensen die infectieus zijn.
In juni werd er door het RIVM en de GGD gedaan alsof de suggestie van die overschatting belachelijk was. De testen waren vrijwel 100% nauwkeurig. Maar het artikel in de New York Times en vervolgens ook in nieuwsmedia in veel andere landen beschreven dat een niet gering deel van de positief getesten niet (meer) infectieus was.
In Nederland verscheen die informatie echter niet in de media.
De aantallen positief geteste personen wordt vaak zonder enige context gebracht. Noch het feit dat het aantal uitgevoerde testen sterk is opgelopen (inmiddels 3 keer zoveel per dag als begin juni). Noch het feit dat een deel van de geteste personen niet (meer) infectieus is.
Gisteravond was bij het NOS-Journaal een item over dit onderwerp (vanaf 13:20). Ik plaats hier de letterlijke tekst.
Na een korte visuele inleiding zegt verslaggever Edwin van den Berg:
“Wie een corona-onderzoek doet hoort na het laboratoriumonderzoek de uitslag.” Dan komt Richard Molenbroek, onderzoeker bij de Erasmus MC. “Je bent of positief of negatief. Maar de mate waarin speelt hierin geen rol.” De verslaggever: “Maar een positieve uitslag zegt nog weinig tot niets over het besmettingsrisico. Toch wordt bij iedereen die positief test het bron- en contactonderzoek gedaan. Maar moet je dat niet concentreren op de mensen die het virus het vaakst verspreiden door een grens een drempelwaarde te bepalen? Als er een drempelwaarde zou gelden, dan kan dat betekenen dat alleen van de mensen met een hoog besmettingsgevaar de contacten worden onderzocht.
Bij mensen die onder die grens vallen, met weinig virusmateriaal dus, wordt dan aangenomen dat ze niet of nauwelijks besmettelijk zijn.” De medewerker van het EMC zegt vervolgens: “Je kunt je voorstellen dat als je die drempelwaarde hebt, je je vooral gaat richten in het contactonderzoek op die mensen waarvan je vermoedt dat ze een groter risico hebben om andere mensen te besmetten. En de groep die onder die drempelwaarde zou vallen, waarvan je zegt daar is die grens heel klein dat je andere mensen kunnt gaan besmetten, die kan je even buiten beeld laten, waardoor er veel meer ruimte is om contactonderzoek te doen op die plek waar dit het meest effectief is.”
De verslaggever sluit af met:
“Dat zou niet alleen de GGD’s ontlasten, maar ook de thuisquarantaine niet langer voor iedereen noodzakelijk maken. Wel blijven de onderzoekers voorzichtig en benadrukken dat er meer factoren een rol spelen, zoals de ernst van de klachten.”
Ook NRC schreef hier gisteravond over. Met ongeveer de inhoud van mijn blog uit half juni. Met een soort raar eind in het artikel, dat een duidelijke overschatting nu eenmaal onvermijdelijk is, en we daar mee moeten leren leven. In het artikel werd gesteld dat het waarschijnlijk een derde van alle personen betreft. (Maar wel met een zwakke onderbouwing voor wat het aantal betreft).
Helaas, het bekende patroon
We zien hier het inmiddels zo bekende patroon. Mogelijke problemen bij een cruciaal onderdeel van het beleid bij de coronacrisis worden eerst ontkend. Nederlandse media volgen dat onderwerp niet op, maar brengen wel, vaak zonder enige relativering, de lijn van het RIVM, OMT en de regering.
Deskundigen, die op alternatieve media uitleggen wat het probleem is bij de PCR-testen, worden genegeerd. Kijk nog maar eens dit interview met Mario Ortiz terug. En als die wel worden geciteerd, dan worden ze vervolgens afgeserveerd, zoals De Volkskrant hier deed. Een standaard aanpak trouwens bij De Volkskrant met deskundigen die niet de lijn van het RIVM aanhangen. (Daarom word ik door die krant consequent genegeerd).
En ja, als men eindelijk bereid is te onderkennen dat er toch een probleem is, dan wordt er niet gebruikgemaakt van internationale onderzoeken of data, maar dan gaan we nog eens zelf onderzoek doen.
Besef wat het betekent voor de betrokkenen en voor de samenleving als, laten we zeggen, de helft van de positief getesten, niet (meer) besmettelijk zijn. Onnodige quarantaine (dat kunnen dus ook leraren zijn of zorgverleners). Onnodige ongerustheid. Het bron- en contactonderzoek dat bij die helft volledig onnodig wordt uitgevoerd. Plus dat de helft van de meldingen via de app van Hugo de Jonge, dat ze in de buurt van iemand zijn geweest die infectieus was, onterecht is. (Met weer alle gevolgen van dien). Plus dat de overheid weer maatregelen aankondigt om de verspreiding van het virus tegen te gaan. En veel mensen thuis weer extra bang worden gemaakt en liever niet de deur meer uitgaan, etc. etc.
Impact
Het gaat niet om iets onbelangrijks, maar het gaat om kerncijfers, met grote impact voor alle facetten van de samenleving.
Ik heb al vaak gezegd dat het hele testbeleid op een veel professionelere manier opgezet zou moeten worden. Een laag maximum stellen aan de Ct-waarde van testen. Het echt standaardiseren van het werk van de afzonderlijke (meer dan 50) laboratoria. Het online invullen van vragenlijsten door iedereen, die zich laat testen. Dat kan zowel reliëf geven aan de uitslagen, als een richtsnoer geven aan vervolgstappen in de richting van de positief getesten. Wel duidelijke symptomen, dan zal het wel corona zijn. Geen duidelijke symptomen, onmiddellijk een andersoortige test uitvoeren. Etc, etc, etc.
Maar nog steeds zien we het patroon waarbij zowel RIVM/OMT/GGD, als de regering het verzamelen van de juiste data niet als hoogste prioriteit zien. Evenmin als een aanpak waarbij we met testen wel een heel goed beeld krijgen van welke problemen er nu eigenlijk wel zijn en waar.
Ik ben bang dat ik nog (veel) vaker op deze plek hierop terug moet komen.
U heeft zojuist gelezen: Jawel, NOS en NRC zien het probleem van ‘false positives’.
Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.
Mocht u ons werk ook met een kleine donatie financieel willen ondersteunen klik dan hier.
