Waanzin in een brief van basisschool aan ouders

Leestijd: 3 minuten

Waanzin in een brief van basisschool aan ouders

De brief

Een alinea van een brief aan ouders van groep 6-7-8 van de basisschool waarin de quarantaine regels nog maar weer eens heel goed worden uitgelegd.

Wij snappen dat dit soms lastig kan zijn, maar ook de leerkrachten lopen risico. Op dit moment kunnen wij leerkrachten die in quarantaine moeten na een besmetting niet vervangen. Als een leerling met klachten toch naar school komt, kan dit ertoe leiden dat de leerkracht besmet raakt en de hele klas dicht moet. Het is daarom belangrijk dat wij met elkaar proberen te voorkomen dat er overdracht op school plaatsvindt. Dit voorkomen begint bij het thuis houden van uw kind bij Corona gerelateerde klachten.

 Fout?

Wat maakt dit nu zo fout? Los van dat het maar de vraag is of het niet beter is dat iedereen zo snel mogelijk besmet raakt, doet deze brief nog iets heel kwalijks. Het stelt de ouder, en ook het kind zelf, verantwoordelijk voor het eventueel niet doorgaan van de lessen. Dat nu is één van de kwalijkste zaken van de crisis.

Door stug vol te blijven houden dat het de contactbesmettingen zijn, en niet de aerosolverspreiding, wordt de verantwoordelijkheid gelegd bij ons, bij “het volk”. Zoals hier overduidelijk in deze brief wordt gesteld. Als wordt toegegeven dat veiligheid bestaat uit het faciliteren van schone, frisse lucht, dan ligt de verantwoordelijkheid om besmetting te voorkomen bij bedrijven en de overheid.

Wat in deze alinea gebeurt is dat er een schuldgevoel wordt opgelegd over een situatie die niet te vermijden valt. En met een oplossing die niet helpt. Hiermee wordt kinderen psychisch trauma aangepraat van, naar ik vrees, ongekende omvang.

De schuld krijgen van iets dat  je niet kunt voorkomen

De geboden oplossing leidt niet tot verbetering van de situatie. Dus de besmettingen zullen zich evenzeer voordoen als wanneer deze onzinnige regel niet was ingesteld. Sommige scholen hebben een goed ventilatiesysteem. Dus daar maakt de regel preventief geen enkel verschil. Andere scholen hebben slechte of geen ventilatie. Daar voorkom je besmetting niet door de regel.

Immers, met de huidige besmettingsgraad die ook nog vaak zonder symptomen wordt overgedragen, voorkom je in een klas met 25 kinderen echt geen besmettingen. Er zijn genoeg klachtenvrije kinderen die nog steeds voor overdracht kunnen zorgen. En genoeg kinderen die een snotneus hebben om een andere reden.

Fout voorgelicht

Nog steeds wordt niet goed gecommuniceerd hoe besmetting plaatsvindt. Dus als een leraar besmet raakt op een plaats waar dat niet wordt verwacht – immers, aan alle regels voldaan… bijvoorbeeld in een restaurant met spatschermen, overal anderhalve meter afstand, tijdens verplaatsing mondkapjes op, en vooraf een groen vinkje – dan zal deze leraar de daar opgelopen besmetting toeschrijven aan het snotterende kind dat er feitelijk niets mee te maken heeft.

Trauma

Twee dagen later gaat de hele klas anderhalve week op slot en iedereen in de klas weet drommels goed wie het was die een snotneus had.

Het arme kind houdt dit stigma de rest van haar schooltijd bij zich. Ook, of vooral, als niemand het uitspreekt. Zeker als het kind al overgevoelig is, of misschien wel gepest wordt, zal dit optellen bij de toch al verwrongen ontwikkelingsproblemen die de kinderen de afgelopen twee jaar opliepen.

Dit is geen denkbeeldige situatie. Dit gebeurt nu dagelijks op honderden scholen, overal in het land. Door mijn studie ontwikkelingspsychologie weet ik hoe diep verborgen trauma kan inslijten en met mijn klinische ervaring weet ik hoe veel problemen dat op latere leeftijd kan veroorzaken.

Het is dus geen onschuldige brief. De brief is onderdeel van het grote, nagenoeg onbesproken lijden dat deze crisis veroorzaakt.

Rogier Rumke.

U heeft zojuist gelezen: Waanzin in een brief van basisschool aan ouders

Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.