Je zou denken en hopen dat we niet meer gaan terugvallen naar een situatie met allerlei beperkende maatregelen. Maar als je goed om je heen kijkt dan zie je dat er - als er maar op de juiste angstknoppen wordt gedrukt - weer een herhaling van zetten dreigt.
Lees volledig artikel: Het leven is nog lang niet normaal
Het leven is nog lang niet normaal
Lage IC-bezetting
Het is al meer dan twee maanden geleden dat in Nederland (vrijwel) alle maatregelen zijn opgeheven. De IC- en ziekenhuiscijfers zijn sindsdien nog een stuk verder gedaald. IC-opnames met of door Covid-19 staan nu op gemiddeld 6 per dag. Een vergelijkbare ontwikkeling zoals in Zweden, waar de maatregelen nog twee weken eerder waren opgeheven. Dit is de IC-bezetting in Nederland volgens de grafieken van Egbert Hidding op basis van de opgaves van NICE (met daarin ook de voorspellingen van het RIVM).
Gisteren kon voor het eerst in drie jaar weer Koningsdag gevierd worden. Je zou denken dat alles weer normaal is.
Maar de angst is niet verdwenen
Een ervaring die ik deze week opdeed, geeft wel aan dat er onder de oppervlakte veel meer aan de hand is, en er niet heel veel hoeft te gebeuren of we komen weer terug in de situatie van maatregelen “om te zorgen dat de druk op de zorg ontlast wordt.” Waardoor de gereedschapskist weer open gaat.
Dit is wat er gebeurde: een goede vriend van mij is vorige week overleden. Hij maakte deel uit van een vrij grote vriendengroep, die elkaar al meer dan 40 jaar kent. Het was een langdurig ziekteproces met een niet onverwachte afloop. Zijn wens was in volledige stilte begraven te worden.
Er werd een herinneringsbijeenkomst georganiseerd bij één van ons thuis, waar we mooie verhalen uitwisselden over wat we met elkaar hadden meegemaakt. Er waren circa 25 personen aanwezig, zeker 20 boven de 65 jaar.
Door een combinatie van redenen zien we elkaar niet meer zoveel, maar de banden zijn nog altijd zeer warm. Hoewel de omstandigheden triest waren, was ik blij om ze weer te zien.
Omhelzen
Ik kwam als één van de laatsten binnen en juist omdat het ook een emotionele reden had waarom we bij elkaar waren, wilde ik de aanwezigen, waarvan ik sommigen een hele tijd niet had gezien, niet alleen een hand of kus geven, maar ook even omhelzen.
Nadat ik dat bij de eerste had gedaan, zag ik bij de meeste andere aanwezigen misprijzende/schrikachtige reacties. Eén van hen zei: “Weet je dan niet, dat we elkaar niet meer aanraken?”. Ik besloot vervolgens om dan maar te zwaaien naar iedereen. Gelukkig waren er nog enkelen die aangaven dat ze een omhelzing fijn vonden.
Uit de gesprekken, die ik later die middag voerde, was op te maken dat ze bij al hun activiteiten buitenshuis bezig waren met het mogelijke risico om besmet te raken. Ze waren vrijwel allemaal 4 keer gevaccineerd en sommigen waren al een keer besmet geraakt.
Nu zal ik altijd de wens van een ander op dit vlak respecteren en ga ik niet iemand kussen of omhelzen als hij of zij daar niet (meer) van gediend is, om welke reden dan ook. Maar het bracht een wereld dichterbij, die ik ook met regelmaat op Twitter zie langskomen. Vooral in de VS/Canada en in Duitsland zie je de uitersten tegenover elkaar staan. Degenen, die moord en brand schreeuwen dat maatregelen worden afgeschaald. Die weigerden van een retourvlucht gebruik te maken omdat tussen de heen- en terugvlucht de plicht om mondmaskers te dragen was afgeschaft (dat is in Amerika gebeurd door een uitspraak van een federale rechter).
Toch Covid
En hoe vaak kom ik niet de volgende tweet tegen met ongeveer deze inhoud: “Covid heeft me toch te pakken gekregen. Gelukkig ben ik twee keer ingeënt en twee keer geboosterd.” Daarbij blijkt dan vaak uit hun andere tweets en foto’s dat ze vrijwel altijd een mondneusmasker van de hoogste kwaliteit droegen en sommigen ook nog een duikbril. Dit is bijvoorbeeld een foto van een Canadese arts, die tot deze categorie behoort,
(Ook zijn 4 keer gevaccineerde vrouw kreeg Covid). En hij is echt niet de enige.
Zo kom ik op Twitter in de VS moeders tegen die een foto plaatsen van hun kind van circa 5 jaar (met mondmasker) dat gevaccineerd wordt. Daaronder staat dan vaak de verzuchting: “eindelijk is mijn kind veilig”. Of die hun kindje van school willen halen omdat de verplichting van het dragen van mondmaskers is vervallen.
En wat te denken van de acties van de Duitse minister van Gezondheidszorg Lauterbach, die met zijn opmerkingen en voorspellingen voortdurend de angst in de Duitse samenleving probeert houden. En die zich ertegen verklaard heeft dat er voor de zomer, zoals het plan was, een evaluatie komt van een multidisciplinaire groep wetenschappers over het effect van de genomen maatregelen. En de EU, die ook lijkt door te blijven gaan op de ingezette weg. (Trouwens wanneer komt de Nederlandse Raad voor de veiligheid met de delen 2 en 3 van hun evaluatie?).
Nieuwe variant?
Dan besef je dat er echt niet zoveel hoeft te gebeuren in het najaar door de (normale) toename van de druk op de zorg, door een nieuwe variant, een bepaald influenza-virus, rhino virus of RS-virus, en we koersen af op nieuwe maatregelen. Gesteund door een niet gering deel van de bevolking en de meerderheid van de Tweede Kamer (Regeringspartijen plus Attje’s PvdA). Met een mondkapjesplicht, de derde booster (inmiddels verbeterd voor Omikron, die dan waarschijnlijk al niet meer de dominante variant zal zijn), het toch weer invoeren van de Coronatoegangspas bij bepaalde gelegenheden en het verbieden van bepaalde activiteiten of het beperken van het aantal aanwezigen, of een beperking van de openingstijden, alles kan zomaar weer op slot worden gedraaid.
Als er maar weer stevig op de angstknop gedrukt wordt, dan zal niet alleen mijn vriendengroep daar in overgrote mate zich achter stellen, maar ook nogal wat mensen, die zich nu ontworsteld lijken te hebben aan die angstgevoelens.
Onbegrijpelijk
Op basis van wat ik ervaren heb, vind ik twee zaken onbegrijpelijk.
Er is een grote angst in de bevolking gekropen. Die te begrijpen was op basis van het beeld dat er was in de eerste maanden van 2020. Maar ook in 2021 zag je dat de deskundigen en politici, blijkbaar door de wens zoveel mogelijk mensen gevaccineerd te krijgen, bleven hameren op het grote gevaar, zeker als men niet gevaccineerd was. Die angst bleef bestaan toen het effect van de vaccinatie duidelijk afnam en men voor de booster ging.
En dat bleef ook bestaan toen al heel snel duidelijk werd dat Omikron veel milder verliep. Ik kom nogal wat prominenten tegen, die stellen dat de lagere ziekenhuislasten nu volledig te danken zijn aan de vaccinatie, maar die niet willen erkennen dat het vooral veroorzaakt lijkt te zijn door het mildere ziekteverloop met Omikron en het feit dat steeds meer mensen Covid-19 hebben gehad. (Hoewel dat laatste ook geen garantie is tegen herinfectie).
Wat betekent het voor je gezondheid als je voortdurend in angst verkeert voor het virus en bij veel activiteiten die je met of rond andere mensen kan/moet doen, denkt aan het gevaar dat je loopt? Je zou toch denken/hopen dat juist medici proberen dat gevoel tot de juiste proporties terug te brengen? Zodat er minder stress en angst heerst.
Juist nu zou dat de insteek moeten zijn van medici en politici. Er zijn -zeker op dit moment- genoeg andere zaken waar we ons ongerust of angstig om kunnen maken.
Actiepunten
Op twee actiepunten vind ik het onbegrijpelijk dat men daar geen zware actie op onderneemt. Acties, die veel kunnen opleveren en (veel) minder zullen kosten dan maatregelen die genomen moeten worden. Acties die ook een bredere reikwijdte hebben dan alleen voor Covid-19.
Dat is de uitbreiding van de zorgcapaciteit. Zowel structureel als voor noodopvang. Daar zie ik nog heel weinig van gebeuren.
En het veilig maken van ruimtes door ventilatie en luchtfiltering. Deze acties zouden een goede psychologische uitwerking kunnen hebben op de groep die angstig is. Door ruimtes een stuk veiliger te maken, en dat ook herkenbaar te maken voor de bezoekers (met zowel CO2-meters, zichtbare protocollen en een vignet van veilige lucht) kun je het leven voor degenen die zich onveilig voelen ook hanteerbaarder maken.
Ook twee jaar na mijn voorstel voor het Deltaplan Ventilatie, zie ik daar in Nederland nog bar weinig van terug. En ook dat maakt me zeer ongerust over het najaar.
Steun onze site met af en toe een kleine donatie. Klik hier.
U heeft zojuist gelezen: Het leven is nog lang niet normaal.
Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.
