Twee fascinerende onderzoeken over Long Covid laten zien hoe sterk de mentale gesteldheid invloed heeft op het ervaren van de klachten van Long Covid. Door dat niet te onderkennen wordt het probleem van Long Covid overschat en zelfs aangewakkerd.
Lees volledig artikel: De vraagtekens bij Long Covid
De vraagtekens bij Long Covid
Gezien de reacties van familieleden, van patiënten, die Long Covid hebben gekregen op het onderstaande artikel, is het van belang te beseffen dat het onderstaande artikel niet gaat over het feit dat Long Covid niet zou bestaan. Want dat is natuurlijk wel het geval. Maar gaat over het aandeel Covid-geïnfecteerden, die vervolgens Long Covid hebben gekregen. De twee aangehaalde studies in het artikel laten zien dat dit aandeel fors lager zal zijn dan de 20%, die vaak wordt gesteld!
Een Amerikaanse auteur, met de schuilnaam “El Gato Malo”, heeft een interessant artikel geschreven over twee fascinerende studies over Long Covid. Mede omdat de Amerikaanse CDC publiceerde dat 1 op de 5 Amerikanen gezondheidsproblemen kreeg nadat ze Covid hadden gehad. Dit is zijn volledige artikel. Hieronder volgt een vertaling van een groot deel van dat artikel.
Het gaat over een recent onderzoek, uitgevoerd in een ziekenhuis in Bethesda, vlak bij Washington D.C. Het werpt meer licht op de vermeende symptomatische en klinische uitingen van wat mensen “Long Covid” noemen. Zij noemen het PASC (post-acute sequelae of Covid) en daarom wordt die term ook in het artikel gebruikt.
Inleiding
Eerst wat voorkennis om in gedachten te houden: er bestaat zoiets als “long alles”. Vrijwel elke ziekte en klinische aandoening, van griep tot verkoudheid tot longontsteking, botbreuken of ernstige traumatische stress, kan blijvende gevolgen hebben. Sommige behoorlijk ernstig. Griep kan en zal bij sommige mensen blijvende neurologische schade veroorzaken, enzovoort. Dit is gewoon een kenmerk van ziekte, verwonding en gezondheid. Er is conceptueel niets ongewoons of nieuws aan. Het is alleen het onophoudelijk op de voorgrond plaatsen van dit begrip in Covid dat nieuw is, samen met de beweringen dat het extreem vaak/ernstig voorkomt.
Maar is dat zo?
Een uitdaging bij de beoordeling van “Long Covid” is dat psychosomatische ziekten een reëel en veel voorkomend probleem zijn, evenals een slechte gezondheid in het algemeen. Velen voelen zich ziek en hebben algemene of aspecifieke symptomen van “hersenmist” of “onwelzijn” of “weinig energie”.
Dit is een reeds lang bestaand kenmerk van het publiek en dergelijke lijders hebben de neiging hun ervaren ziekte toe te schrijven aan wat op het ogenblik populair is, van chronische vermoeidheid tot fibromyalgie (pijn in spieren en bindweefsel), enz. Het zou dus geenszins onverwacht zijn dat dergelijke mensen “Long Covid” claimen, aangezien het de niet-specifieke ziekte is die op het ogenblik voortdurend in de pers is en waarvoor geen klinische test bestaat om deze te bewijzen of uit te sluiten.
De vraag wordt: hoe kunnen wij deze twee concurrerende (en elkaar niet uitsluitende) hypothesen van elkaar scheiden?
De nieuwe studie
Deze studie heeft dat op een interessante en goed lijkende manier benaderd.
De studie was van redelijke omvang, 189 mensen met door lab bevestigde Covid-19 waarvan 12% in het ziekenhuis was opgenomen. Gecombineerd met een controlegroep van 120 deelnemers, waarvan via antilichaam testen is bepaald dat zij geen Covid hadden gehad, lijkt een voldoende grote onderzoeksomvang te zijn.
“Symptomen die overeenkomen met Long Covid” werden gerapporteerd in 55% van het Covid-19 cohort en 13% van de controlegroep.
Wat deze studie interessant maakt, is dat ze niet alleen de symptomatische kwesties en volledige medische geschiedenis vaststelden, maar ook een lichamelijk onderzoek en een reeks bloedonderzoeken samen met neurocognitieve beoordeling.
Het ziet er vrij robuust uit.
Het leidde tot een aantal zeer interessante eerste gegevens over de kenmerken van de drie afzonderlijke groepen. Met name dat geestelijke gezondheidsproblemen en vooral angststoornissen vaak voorkwamen in deze groep en sterk tot uiting kwamen in Long Covid. In de grafiek ziet u in de eerste kolom de controle groep. In de derde kolom de Covid-19 patiënten die geen Long Covid verschijnselen melden en in de laatste kolom degenen die dat wel deden.
Mental Health
Met een roze kleur staat aangegeven het percentage in iedere groep met problemen met “mental health”. In het geel de percentages van degenen met angststoornissen.
48% van de PASC/Long Covid groep (laatste kolom) had gediagnosticeerde geestelijke gezondheidsproblemen, 37 % had een angststoornis. Dit is het soort afstemming dat men ziet bij hoge psychosomatische of attributieve aandoeningen.
PASC/Long Covid kwam ook tot uiting in een verhouding van ongeveer 2:1 bij vrouwen (36% van de PASC/Long Covid waren mannen).
Dit komt ook overeen met gegevens van andere psychosomatische of attributieve aandoeningen. Fibromyalgie (een “vuilnisbak” uitsluitingsdiagnose die geen klinische basis heeft, geen bekende oorzaak/organische ziektebron of enige validerende test) lijkt hier veel op. Het is ongeveer 8:1 vrouwelijk (indien getest op basis van analyse van gevoelige punten en niet alleen op basis van zeer algemene vragen) en heeft een forse overlap met depressie.
Dus meteen zien we een aantal van de waarschuwingssignalen van waarschijnlijk geestelijke gezondheid-betrokkenheid in de perceptie van het syndroom. Dit is zeer in overeenstemming met andere studies op dit terrein.
Een grote Franse studie
Deze Franse studie van 7 maanden geleden onder meer dan 27.000 mensen toont dit ook aan. Voordat men de uitslag kreeg van de test van de antilichamen werd men gevraagd of men dacht dat men Covid had gehad. En vervolgens kreeg men een grote lijst van mogelijke langdurige klachten voorgelegd die men had. De uitslagen zijn spectaculair.
Als iemand geen Covid had gehad, maar wel dacht dat hij/zij het gehad had, werden er beduidend meer klachten gemeld dan mensen die wel Covid hadden gehad (zoals uit de antilichamen test bleek), maar niet dachten dat ze het gehad hadden.
Twee voorbeelden van de resultaten. Het betreft moeheid en ademhalingsproblemen, die men dus lange tijd had ervaren.
- Van degenen die geen Covid hadden gehad en ook niet dachten dat ze het gehad hadden, meldde 2,5% langdurige moeheidsklachten. Maar van degenen die geen Covid hadden gehad, maar wel dachten dat ze Covid hadden gehad, meldden 12,5% dat ze langdurig moe waren door Covid. Onder degenen die wel Covid hadden gehad was die verdeling vrijwel hetzelfde!
- Van degenen die geen Covid hadden gehad en ook niet dachten dat ze het gehad hadden, meldde 0,8% problemen met de ademhaling. Maar degenen die geen Covid hadden gehad, maar wel dachten dat ze Covid hadden gehad, meldden 6,5% dat ze langdurig ademhalingsproblemen hadden door Covid. Onder degenen die echt wel Covid hadden gehad was die verdeling ook vrijwel hetzelfde!
Het hebben gehad van Covid was een vrijwel nutteloze voorspeller van “long covid”-symptomen. Maar “de overtuiging dat je covid had gehad” was een sterke voorspeller van Long Covid, zelfs bij de controle groep (die dus geen antilichamen hadden). Degenen die nooit Covid hadden gehad, maar dachten dat ze dat wel hadden gehad, beweerden vaker Long Covid te hebben dan mensen die daadwerkelijk Covid hadden gehad en dit gold voor elk symptoom, behalve voor verlies van reuk/smaak.
Gemelde klachten
De nieuwe Amerikaanse studie werd extra interessant toen men is gaan kijken naar de werkelijke markers van aantasting of immuun-activatie/reactie/pathologie.
De Covid-groep beweerde veel meer symptomen te hebben (hetgeen niet verwonderlijk is aangezien meer dan de helft van hen werd geselecteerd voor het hebben van die Long Covid symptomen).
In termen van feitelijke lichamelijke afwijkingen was er weinig variatie, afgezien van mogelijk musculoskeletal, wat niet onverwacht lijkt gezien het percentage obesitas van 38% (versus 26% controle) in die groep.
Zij rapporteerden een lagere algemene gezondheid in vragenlijsten. Dus deze groep lijkt zich minder goed te voelen.
Wat opvalt is de bijna totale afwezigheid van enige variatie in de harde indicatoren van ziekte tussen de groepen.
De immuunparameters vertoonden ook geen variatie tussen degenen die Covid hadden gehad en Long Covid rapporteerden en degenen die dat niet deden (hoewel beide verschilden van de controlegroep).
Klinische aanwijzingen
Er is echt een imposant gebrek aan harde klinische aanwijzingen dat PASC/Long Covid een blijvend immuun probleem is!
De enige echte risicofactoren die een sterke associatie met PASC/Long Covid vertoonden waren geslacht, diabetes (een ziekte die veel systemische nadelige gevolgen heeft en die in 2020-2 ernstig uit de hand liep door gewichtstoename, drinken, gebrek aan beweging en slecht eten) en angststoornis.
Niets anders was erg voorspellend, behalve mogelijk ras en ik vermoed dat er kruisverbanden zijn met diabetes enz. die het moeilijk maken om het signaal te lezen.
Conclusies
Over het geheel genomen pleit dit er sterk voor dat “Long Covid” meestal een niet-syndroom is, maar eerder een soort van verzamelnaam voor algemene malaise en slechte gezondheid.
Dit wil niet zeggen dat niemand blijvende gevolgen van Covid heeft. Sommigen zeker wel, want dit geldt voor alle ziekten. Maar het wil zeggen dat de prevalentie op geen enkele manier hoog lijkt of verschilt van andere kwalen zoals griep of longontsteking in gegevens die ik heb gezien en dat alle sleutelfactoren en voorspellers lijken te wijzen op vooral een geestelijke in plaats van een lichamelijke oorzaak.
En dit is van belang omdat de gezondheidsinstanties er onzinnige en ongegronde beweringen over doen en onnodige angst zaaien. Zij roepen het syndroom waarschijnlijk in het leven door als het ware een lamp buiten in het donker aan te steken waardoor de angstigen en zwakken als insecten worden aangetrokken om zichzelf te pijnigen!
Daarmee wordt de volksgezondheid bewust schade gedaan, zoals met deze recente melding van de Amerikaanse CDC, die gebaseerd is op dit rapport dat dinsdag is uitgekomen.
Charlatans
Erger nog, het versterkt en verhevigt het signaal van de charlatans, die altijd opduiken om deze chronische “aandoeningen” te valideren en te “behandelen”.
Mensen zoals de zelfbenoemde “strijder prinses” Diana, die het “Covid Survivor Corps” oprichtte, azen op degenen die in deze draaikolk zijn gezogen en doen hun best om anderen in de val te lokken.
Ze post trots de ene test na de andere, op zoek naar positieven/om er zeker van te zijn dat de andere negatieven echt negatief zijn. Want covid is overal!
Dit soort slecht geijkte en sensatiebeluste paniekzaaierij hoort niet thuis in de volksgezondheid. Het brengt echte schade toe en leidt tot onbruikbare reacties, toeschrijving en risicobeoordeling. Het verhindert ook de identificatie van echte ziektes en mogelijke vaccinatieschade. Iemand met een cynische instelling zou zich kunnen afvragen of dit de reden is waarom het CDC zo geïnteresseerd is in het promoten van dit zwakke verhaal.
U heeft zojuist gelezen: De vraagtekens bij Long Covid.
Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.
Steun onze site om ook dit soort verhalen naar buiten te brengen. Geef af en toe een (kleine) donatie. Klik dan hier.
