1.5 meter samenleving

In juni 2020 schreef ik een artikel "checklist" waar ik mijn 7 bevindingen uit de 3 maanden ervoor op een rijtje zette en de status van dat moment. Nu het RIVM ongeveer als laatste ter wereld, en dan nog schoorvoetend ook, de rol van aerosolen onderkent, is het wellicht leerzaam om dat artikel nog een keer te lezen.

Ik stel me kandidaat als OMT lid, voor het vernieuwde OMT. In dit artikel onderbouw ik met mijn artikelen vanaf bijna 1 jaar geleden mijn geschiktheid voor die rol.

De gevolgen van het Coronavirus strekken ver buiten het gezondheidsdomein. Er is veel aandacht voor de economische en politieke gevolgen, maar er is ook een belangrijke sociaal-maatschappelijke component, die raakt aan het gezondheidsdomein. Na de huidige situatie zou volgens dit artikel een mogelijke geestelijke gezondheidscrisis kunnen ontstaan.

Een berekening waaruit blijkt dat de kans dat je op dit moment door een willekeurig iemand die je tegenkomt in Nederland besmet kan worden via een "directe druppel" binnen een straal van 1,5 meter, 1 op de 1 miljoen is. Volgens het WHO/RIVM is dit vrijwel de enige manier om besmet te worden.

Sinds maart schrijf ik over Covid-19. Op basis van data analyse, actuele internationale wetenschappelijke studies en logisch redeneren formuleer ik een reeks conclusies over mondbescherming, ventilatie en luchtvochtigheid, verspreiding binnen versus buiten, besmetting via oppervlaktes, de rol van superspreading events, aerosols en de 1,5-meter samenleving.

Tijdens deze wedstrijd in Belgrado is geen enkel voorschrift gerespecteerd. Toch is de besmettingsgraad gezakt van 2% voor de wedstrijd tot 1,7% vanaf de 4e tot de 9e dag erna. Ik concludeer dat de wedstrijd niet heeft geleid tot een toename van het aantal besmettingen wat onderschrijft dat je buiten vrijwel geen besmettingsrisico loopt.

Drie dagen geleden deed ik een oproep om het addendum van het OMT van 25 mei eens op feiten en redeneringen na te lopen. Ik kreeg veel reacties. Dit artikel neemt op basis daarvan de twee onderdelen van het addendum onder de loep: de kans om buiten besmet te worden en of het virus zich al dan niet door de lucht verspreidt.

In de Volkskrant een uitgebreid artikel over het belang van superspreadevents bij de verspreiding van COVID-19. Twee belangrijke en evenzeer logische conclusies worden helaas nog niet getrokken: het stoppen van de exponentiele groei is primair te danken aan het verbod op bijeenkomsten van groepen mensen, en de 1,5-meterregel doet vrijwel niets.

Bij Op1 gisteravond bleek Ab Osterhaus tot dezelfde conclusies gekomen als ik begin april al deed in mijn blog "Eureka, dit zijn de verspreidingsversnellers: de aerosols". Ik ben boos omdat de koppigheid van onze politici en media onnodige slachtoffers heeft gemaakt, onnodige schade heeft aangericht, en dit voorlopig nog wel even zal blijven doen.

Als je niet weet waarom er iets misgaat, kun je niet de juiste maatregelen nemen om het te voorkomen. Dit artikel toont aan hoe slachthuizen een perfecte broedhaard vormen voor virusoverdracht via aerosolen. Toch blijft het RIVM dit mechanisme negeren ten faveure van de 1,5-meterregel en ten koste van enorme economische schade en 'onverklaarbare' uitbraken.

As a result of how things are being reported, among other factors, a large proportion of Dutch citizens hugely overestimates their risk of getting infected. Based on a couple of simple assumptions, we calculate that of the next 8,500 people you will meet, 1 will infect you.

De WHO geeft op haar website aan dat er een afstand van 1 meter aangehouden zou moeten worden. Nederland heeft daar 1,5 meter van gemaakt. Maar wat is het extra rendement van die 50 centimeter extra voor de volksgezondheid? En de economische en sociale kosten? En waar komt die 1,5 meter eigenlijk vandaan?