Ing. Eikelenboom doet in 2019 uitspraken in De Stentor over zijn bevindingen bij de Deventer Moordzaak. Vergeleken met zijn eigen rapport uit 2003 zijn dat aantoonbare leugens om de lezer er maar van te overtuigen dat Louwes de dader was en hij in 2003/2004 geen fouten heeft gemaakt.
Lees volledig artikel: De leugens van Ing. Richard Eikelenboom
De leugens van Ing. Richard Eikelenboom
In de Stentor van 21 september 2019, waarin diverse interviews staan over de Deventer Moordzaak van 20 jaar geleden, wordt ook Ing. Richard Eikelenboom geïnterviewd. Hij stond met zijn (DNA-)sporenonderzoek aan de basis van de veroordeling van Ernest Louwes in Den Bosch in 2004. Net zoals het geval is bij veel andere verklaringen bij de rechter en in de media van de betrokkenen (zie www.20jaarDeventerMoordzaak.nl) is het veelbetekenend om die verklaringen af te zetten tegen datgene wat in het dossier staat.
- “DNA-sporen van Louwes gevonden in het bloed van de weduwe”.
Dit stond in het interview met Ing. Eikelenboom in De Stentor:
Wat vond u?
In januari 2003 zijn er twee rapporten geweest van het NFI over de sporen die er gevonden waren op de blouse. Ing. Eikelenboom was één van de twee auteurs. Het eerste rapport gaat over 9 sporen. Het tweede rapport over de volgende 11 sporen. We zullen de uitspraken van Ing. Eikelenboom in De Stentor van 21 september 2019 afzetten tegen de informatie uit die twee rapporten.
“De hele blouse zat onder het bloed” stelde Eikelenboom in De Stentor.
Als naar de blouse gekeken wordt, uitgehangen op een paspop in 2003 dan kan niet gesteld worden dat de hele blouse onder het bloed zat. Maar dat kan misschien gezien worden als een dichterlijke vrijheid van Ing. Eikelenboom.
(Op basis van de foto’s van de blouse is berekend dat er maximaal 20 ml bloed op gezeten heeft, hetgeen gelijk is aan één reageerbuisje bloed).
Vervolgens is dit de opsomming van de eerste 9 sporen, zoals het in het eerste rapport van het NFI uit 2004 van Ing. Eikelenboom staat vermeld.
Van deze 9 sporen zijn er drie genomen in bloedvlekken op de voorkant van de blouse. De rest komt niet uit één van de bloedvlekken. Zij zijn genomen in lichtrode vlekken of op vlekken, die opgelicht waren door onderzoek met de crimescope.
Hieronder staan de DNA-resultaten van deze 9 sporen.
In twee van deze sporen zijn sporen van Ernest Louwes gevonden, namelijk in twee lichtrode sporen (1 en 9). Beide zijn een mengsel van die van het slachtoffer en de verdachte.
In geen van de drie bloedvlekken op de voorkant (nummer 3 en 4, dicht bij waar de messteken zijn toegebracht en nummer 6) zijn sporen van iemand anders gevonden dan de weduwe!
Ter illustratie de locatie van de drie sporen, waarbij in één van de drie wel DNA van Louwes is gevonden:
(Een mogelijke verklaring voor het DNA op die plek kan zijn, dat Louwes de ochtend van de moord bij de weduwe op bezoek is geweest en daar via spreken met consumptie of anderszins ergens op de blouse een fragmentje speeksel heeft achtergelaten).
Op de linker voorkant van de blouse, daar waar de dader 5 keer het slachtoffer geplaatst in het hart heeft gestoken zijn 4 sporen genomen door Ing. Eikelenboom, waarvan 2 in een bloedvlek. Aan die kant (en in het bloed) is geen DNA van Louwes gevonden.
Dit is een foto van die linker voorkant met de uitgeknipte sporen.
Geen van de volgende 11 sporen was genomen uit bloedvlekken op de blouse.
Vergelijk deze bevindingen met het beeld dat Eikelenboom creëert in zijn verhaal in de Stentor
“Wij hebben daarop tien sporen gevonden, van het slachtoffer, omdat zij natuurlijk zwaar bebloed was…… In het bloed vonden we ook het DNA van een manlijk individu.”
2.“maar ik heb de klusjesman persoonlijk uitgesloten”.
Dit zegt Ing. Eikelenboom in De Stentor.
Voor een serieuze forensisch onderzoeker zijn deze uitspraken van een gênante kwaliteit. Allereerst de volgende punten:
1.Er zijn veel geweldsmisdaden waar GEEN DNA gevonden wordt van de dader. (Dan lopen er dus blijkbaar veel criminelen rond in maanpakken).
2.De sporen op de blouse (vingerafdrukken ter hoogte van de ribben) laten zien dat de messteken zijn toegebracht met handschoenen aan.
3. Er zijn veel kledingstukken weg. O.a. het vest dat de weduwe over haar blouse droeg. Welke sporen daarop gezeten hebben, zullen we nooit weten.
Er is een heel belangrijke regel bij forensisch onderzoek dat luidt: “The absence of evidence is not the evidence of absence”. En dat Ing. Eikelenboom deze regel kent blijkt wel uit zijn optreden bij de Schiedammer Parkmoord. Bij het Hoger Beroep in 2002 werden hij en zijn collega van het NFI gevraagd wat het niet aanwezig zijn van DNA van Kees B. betekende. En toen antwoordden zij:
“Ik heb er geen verklaring voor dat er geen geïncrimineerd spoor is gevonden. Het is ook niet te zeggen of iedere aanraking een DNA-spoor achterlaat. De één geeft namelijk veel DNA af, maar een ander weer niet of heel weinig. Dit kan te maken hebben met fysiologische processen in het lichaam.”
Dus als het Ing. Eikelenboom toen past om te zeggen dat het niet aanwezig zijn van DNA nog niets betekent of iemand al dan niet de dader is (een algemeen geaccepteerd principe bij forensisch onderzoek) dan diende hij dat ook in De Stentor in 2019 te zeggen!
3. “De losgeraakte knoop van de bloes”
Ten slotte nog een laatste kwestieuze statement van Ing. Eikelenboom in De Stentor.
Onder het lichaam van de weduwe lag een gouden knoop. Dat was de bovenste knoop van de blouse van de weduwe die op een gegeven moment is losgeschoten.
Er is geen onderzoek naar de knoop gedaan. Er zijn dus ook geen sporen op gevonden.
En er is ook ter plekke geen reconstructie gedaan hoe de moord heeft plaatsgevonden.
Er zijn diverse sporen in de gang gevonden. En er is een spoor tussen de gang en waar het slachtoffer gevonden is. Ook zijn er harde bewijzen dat de weduwe is versleept naar onder het schilderij van haar man, en daar is ze op een kalme en bewuste manier meermalen in het hart gestoken.
Hoe en wanneer precies tijdens dit geweld die bovenste knoop is losgesprongen en uiteindelijk onder het lichaam van de weduwe is terecht gekomen is niet vastgesteld en weten we dus niet.
Of het gebeurd is tijdens het wurgen, toen ze op de grond viel, toen ze versleept werd of toen de messteken zijn toegebracht weten we ook niet.
Hoe durf je dan als forensisch onderzoeker te zeggen dat “Het is Louwes geweest die de blouse heeft vastgehad, er hard aan heeft getrokken”?
Er heeft geen reconstructie plaatsgevonden, zoals gezegd, maar er zijn ook geen duidelijke aanwijzingen dat de dader hard aan de blouse heeft getrokken….
(Het geweld was verwurging met grote rode striemen in de nek en geplaatste messteken in het hart. Ook dat zijn niet per definitie geweldsacties waarbij je hard aan de blouse trekt).
Dus ook deze uitspraken van Eikelenboom over de knoop van de blouse en Louwes zijn nergens op gebaseerd en dienen er alleen maar toe om de lezer van De Stentor te overtuigen dat Louwes zeker de moordenaar was.
Deze drie citaten uit het interview in De Stentor zijn een bewijs dat Ing. Eikelenboom bij zijn uitspraken in De Stentor er -letterlijk- alles aan doet om de lezer maar te doen denken dat niemand anders dan Louwes de dader kan zijn geweest en hij in 2003/2004 geen fouten heeft gemaakt. Kortom: leugens een forensisch onderzoeker (en voormalig medewerker van het NFI) onwaardig.
U heeft zojuist gelezen: De leugens van Ing. Richard Eikelenboom.
Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.
