Dalende cijfers ten spijt vreest Rogier Rumke dat de testsamenleving, samen met het geven van verkeerde adviezen, zal leiden tot aanhoudende roep om maatregelen vanuit OMT, talkshows en kranten.
Column door Rogier Rumke
Lees volledig artikel: Ben ik te pessimistisch?
De cijfers dalen zo snel dat het Green Team het bijltje bij de dagelijkse cijfers heeft neergelegd – althans, de frequentie heeft verlaagd. Wekelijks wordt de R gedrukt door toenemende immuniteit en aanhoudend hoge luchtvochtigheid. We kunnen met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid stellen dat het aantal werkelijk besmette personen eind juni zo laag is dat de kans dat je een besmet persoon tegenkomt afneemt tot loterijproporties.
Vanwaar dan mijn pessimisme?
Allereerst de testsamenleving die sinds dinsdag, gelegitimeerd door beide kamers, ons land door het geldverslindend circus van haastig opgetrokken sneltestfaciliteiten zal leiden. Het controleren van grote groepen asymptomatische scholieren, festivalgangers, reislustigen, cultuurliefhebbers en pretparkbezoekers zal immers leiden tot een basispoel van vermeende besmettingen, min of meer gelijk aan het omgekeerd evenredige van het specificiteitspercentage van de gebruikte testen. Een hardnekkige besmettingsgraad van rond de één procent van het aantal sneltestbereidwilligen, bevestigd door een wellicht nog wat hoger aantal (her)testen in de GGD straten, zal de roep om voorzichtigheid eerder doen toenemen dan afnemen.
In OP1 zag ik dinsdagavond een doodsbenauwde leraar pleiten voor het gesloten houden van scholen, tegengesproken door OMT-leden en een minister die ons bezweren dat het twee maal per week testen van het gehele cohort scholieren toch echt veiligheid biedt. Met geen woord werd er gerept over het fris houden van de atmosfeer in de voorspelde overvolle klassen, waar de kinderen hutje mutje op elkaar mogen zitten (zo vol als het Vondelpark met Koningsdag, aldus de bevreesde docent) zonder mondkap – nota bene. En hij heeft gelijk, hoewel anders dan hij vermoedt.
Want zo zijn er de noodzakelijke versoepelingen, nodig om het moraal hoog te houden en de roep om vrijheid te beteugelen. Versoepelingen die gepaard zullen gaan met redevoeringen van Rutte en de Jonge, geposteerd achter hun katheders, versierd met de drie ornamenten die symbool staan voor de crisis: Handen wassen, afstand houden en vaccineren. Ontbrekend in dit rijtje zal blijven: ventilatie. De enige werkelijke bescherming tegen welke oplaaiing van het virus ook, het CO2 gehalte in binnenruimten onder controle houden, zal niet worden ingezet.
Het gevolg zal zijn dat ondanks de zeer kleine groep werkelijk besmette personen, net als vorig jaar, er sporadisch toch superspreadevents zullen plaatsvinden in studentenhuizen, op privéfeesten, bruiloft vieringen, achterzaaltjes in slecht geventileerde horecazaken, buurthuiszaaltjes waar koren repeteren en kerken. Ieder van deze besmettingshaarden zal aanleiding geven tot oververhitte krantenkoppen met steeds weer diezelfde beelden als vorig jaar zomer, overvolle stranden, rijen voor Artis, drukke terrassen en gezellige winkelstraten.
Dit alles zal de oproep van de gelauwerde Van Dissel om blijvende maatregelen onderstrepen. De talkshows en de kranten zullen eerder protesten toelaten tegen het bevorderen van een open samenleving, dan pleidooien ondersteunen voor bescherming door zinnige maatregelen als het opschalen van de zorgcapaciteit, het toestaan te experimenteren met onschadelijke middelen die huisartsen veilig achten, en last but not least, CO2 meters in alle openbare gelegenheden.
De enige uitweg uit deze cirkel van zichzelf versterkende aangeleerde hulpeloosheid is en blijft aanhoudend protest op wetenschappelijke en redelijke basis, vooral tijdens de warme vochtige zomer – met een lage besmettingsgraad – die ons hopelijk ten deel zal vallen.
Ons werk zit er helaas nog lang niet op. Help ons, klik hier voor een (kleine) donatie.
