De chaos in Tasmanië

Leestijd: 6 minuten

Waar gaan we naar toe?

De komende dagen zullen voor Nederland beslissend zijn voor de gang van zaken in de komende maanden, maar wellicht zelfs voor de komende jaren.

Gaan we een zeer scherpe bocht maken, zoals Ierland gisteren gedaan heeft met het plotsklaps vrijgeven van vrijwel alles? Alle horeca mag volledig open, geen Coronapas en geen 1,5 meter meer. Terwijl het aantal positieve gevallen ongeveer gelijk is aan Nederland op dit moment. Of zetten we het beleid dat we gevoerd hebben ijzerenheinig voort, zoals bijvoorbeeld Duitsland nu doet.

Het beleid tot dusverre en wat Rutte en Kuipers gisteren hebben gezegd, maakt me ongerust. Maar ik wil daar morgen wat over schrijven. Hopelijk weten we dan meer over het OMT-advies.

Ontwrichte samenleving

Wat het grote gevaar wordt, is dat men noch het ene noch het andere doet. Aan de ene kant versoepelen en aan de andere kant de ingegane weg voortzetten (zoals het klaarmaken van 2G). Bijvoorbeeld de scholen openen, maar het onderwijs de facto onmogelijk maken dankzij een quarantainebeleid. Waardoor veel klassen naar huis worden gestuurd.  Het is als het ware of je in de auto remt en gas geeft tegelijk.

Onze correspondent Joyce Kruijswijk-Walsh uit Tasmanië stuurde gisteren weer een verslag van haar belevenissen. En daar zie je precies waartoe gas geven en remmen tegelijk leidt: een compleet ontwrichte samenleving. Een goede aanwijzing voor ons om wel die scherpe bocht van Ierland te gaan maken.

Hier komt weer haar persoonlijke verhaal. (Dit zijn afleveringen 1, 2 en 3)

En dit is een recent krantenbericht uit Australië over dit onderwerp.

Bericht uit Tasmanië afl. 4

Yes Yes Yes, we hebben hem!!!  Alle drie hebben we onze “get out of jail card” gekregen!

Even terug naar het begin. Tasmanië is al bijna 2 jaar dicht. We hebben een beetje Covid gehad in April/Mei 2020.  Verder hebben we vergeleken met andere staten in Australië “redelijk” gewoon ons normale leven kunnen voortzetten.

Heel anders dan in Melbourne en Sydney, die in in heel 2021 van lockdown naar lockdown gingen. Melbourne is 260 dagen dicht geweest vorig jaar.

Op 15 December 2021 (begin van onze zomer) werd het D-DAY en gingen alle staten open (behalve Western Australia, die op 5 februari open moet gaan, maar ik voorspel nu al dat dit niet gaat gebeuren. Die denken daar nog steeds het virus tegen te houden met check and trace!)

Iedereen die Tasmanië in wil komen (boot of vliegtuig) moet verplichte vaccinatie hebben en een negatieve PCR test uiterlijk 72 uur voor binnenkomst. De andere staten hebben soortgelijke condities.

Ik moet even uitleggen dat bijna heel Australië nog nooit van een  sneltest had gehoord tot november 2021. De Australian Therapeutics Goods Administration (TGA), die alle medicijnen in dit land moet goedkeuren voor het op de markt mag komen, had begin 2021 besloten dat de “gewone Australiër” dit niet zelf veilig thuis kon doen. Alleen de PCR test was op de markt en die was goedgekeurd om Covid- 19 te diagnosticeren. Sneltesten (antigeen) kwamen hier op de markt na 1 november. Meestal alleen te gebruiken voor in de gezondheidszorg en zorginstellingen.

Vrijwel geen sneltesten

Toen kregen we Kerst en Oud & Nieuw. De vliegtuigen die over ons huis kwamen, waren niet meer te tellen. Voor Covid 10 per dag, tijdens lockdowns 3 en nu rond de 25! Daarbij moet ik vertellen dat we in de vertrekhal  1 koffieshop hebben, 1 restaurant voor 100 mensen, en dat die ene bagageband in onze aankomsthal 30 meter lang is en daarna vallen de koffers eraf.

Na 2 jaar niet te “mogen” vliegen gaat iedereen op reis. De luchtvaartmaatschappijen (Qantas, Jetstar en Virgin) stunten met goedkope tickets, dus er landen hier in Launceston zo’n 4000-5000 mensen per dag vanuit het vasteland.

De Airbnb’s zijn overvol, geen huurauto is te krijgen op het vliegveld en het is gelukkig allemaal “safe”, want alleen gevaccineerden mogen vliegen.

Dan de chaos in de PCR teststraten waar ik de vorige keer over schreef. Met die wetenschap kun je bedenken hoeveel mensen die willen vliegen, in de rij komen te staan. Om 10 uur ’s ochtends staan er honderden.

Met als gevolg dat alle teststraten dicht gingen omdat de medewerkers aan die teststraten stuk voor stuk positief testten.

Code 3

Daarnaast ging men lekker touristje spelen, want met één vaccinatie was iedereen veilig. Begin januari gingen de restaurants dicht, geen personeel, want als één iemand positief is, dan moet iedereen in “close contact” 7 dagen verplicht thuis zitten.

Sommige restaurants draaien alleen met reservering of serveren alleen nog lunches. De ziekenhuizen hetzelfde laken een pak: 1 personeelslid op een afdeling positief en bam, alles dicht!

Deze week is er een code 3 in het ziekenhuis in de hoofdstad Hobart. Dat betekent dat essentiële operaties worden uitgesteld. En als personeel positief getest is, maar geen symptomen heeft men toch mag doorwerken. Personeel van de administratie draait mee in de verpleging. Terwijl er een paar honderd medewerkers uit de gezondheidszorg thuis zitten omdat ze zich niet willen laten vaccineren.

Het mooie is dat die mensen nu fruitplukken of een moestuin hebben en het heerlijk vinden geen stress te hebben in deze chaos!

Iemand op tv roept om sneltesten. Helaas is de federale regering deze vergeten in te kopen, dus is er  niets. Ja, een handje misschien, maar die gaat naar de ziekenhuizen in de verschillende staten. Pas in januari zijn ze besteld.

De Tasmaanse regering heeft er wat bemachtigd, want in het weekend van 8 en 9 januari was er een “pick-up” locatie op 4 plaatsen in het land. Dat stond heel klein, ergens op de achterpagina in de locale krant, waar niemand het echt kon zien. Man en ik in de auto zondagochtend, want inmiddels was zoon lief wezen feesten met Oud en Nieuw en was hij met vriendjes langs alle vakantiehuisjes geweest en zat hij niet lekker aan de koffietafel.

Het tupperware doosje dat mijn moeder had meegegeven volgens de aanwijzingen van de FLCCC was niet mee thuis gekomen na de trip,  dus….

Ik had sneltesten in huis die mijn moeder uit Nederland had opgestuurd in juni. Maar na 2 keer positief denk je misschien: ze zijn te oud.

Man en ik in de auto, gelukkig waren er meer mensen, die de krant wel van achter naar voren hadden gelezen, dus na een half uur rijden, een uur wachten, in de hete zon, raampje naar beneden en ja hoor…..

Er staan mensen in radioactieve maan pakken die brullen: ‘Hoeveel!!!’ Mijn man zegt: ‘Nou, 3 in ons huishouden. Er worden 3 pakjes met zelftesten in onze auto gegooid. Als ik mijn raam open had gehad, had de buurman naast me ze kunnen vangen. Er worden instructies  na geroepen: wel inloggen op de Public Health pagina van de Tasmania Health Department, hoor……

Geen naam, nummer of niks.

Als je positief bent

Thuis zoon lief testen met de “made in Korea” sneltesten van de TGA en net zoals die uit Nederland: Positief………Dus als goede burger gelijk op de website naam en nummer invullen en binnen 3 uur krijg ik een SMS met een vragenlijst en instructies wat je wettelijk nu moet doen en wat niet mag.

Onderin tref je de brief aan met de instructies die je dan krijgt:

Alle mensen in het huis moeten ook verplicht 7 dagen in quarantaine met testen op dag 3, dag 5 en dag 7 voor wij naar buiten mogen. Ben je toch blij dat er een vriezer vol is met eten, een zomer moestuin in bloei en genoeg eten voor de honden in de garage. Dag 7 test ik positief (met de Nederlandse test), want nu geeft de Tasmaanse regering de sneltesten alleen uit aan gepensioneerden.

Alle apotheken en drogisterijen zijn uitverkocht en ze gaan op Gumtree (marktplaats) voor $50.00 per test.

We bellen nog maar een keer met de gezondheidszorg en een assistente die vanuit huis werkt.  Met radio aan en hond op de achtergrond vertelt ze ons dat het hele computersysteem al dagen geleden gecrashed is.

Nee, zoon hoeft niet in de rij voor een bevestiging met PCR test.

Boodschappen doen

Advies is: bel de huisarts maar als hij ziek wordt of 112 als hij niet meer kan ademen. En voor mij start nu dag 1 van de thuisquarantaine, na al een week positief te zijn. Niet leuk.

Mijn man gaat naar de winkel om toch even wat boodschappen te halen en die komt terug met een paar dingen op de lijst. Ik ben boos op hem dat hij nagenoeg alles is vergeten, maar onterecht: de supermarkt was leeg. Geen aanvoer van het vaste land want alle truckdrivers en hun families zitten thuis in isolatie. En natuurlijk 1 dag later test hij ook positief. We bellen weer met de gezondheidszorg om te vertellen dat man toch waarschijnlijk positief was en in de winkel is geweest de dag ervoor. De lieve mevrouw vertelt ons dat dat niet meer erg is, iedereen gaat het toch krijgen. U krijgt een SMS wanneer uw isolatie afgelopen is.

Afspraak bij huisarts voor een “telehealth” gesprek heeft een wachttijd van 10 dagen en dan worden we er nog tussen geduwd. Gelukkig heeft zoon nu 6 maanden uitstel van vaccinatie en hopelijk kan hij op 2 februari weer werken als  onderwijsassistent. De scholen gaan hier dan wel beginnen (zover ik nu kan beoordelen).

Alle kinderen en staf moeten de eerste 5 weken een mondmasker op, ze krijgen allemaal 2  sneltesten mee voor thuis (als we die kunnen vinden, want gisteren waren er 42.000 gestolen uit een pakhuis in Sydney!)

De klas van mijn zoon gaat altijd de eerste week op kennismakingskamp.  Dat zal een interessante week worden, kamperen en bushwalking met 80 kids in de zomerhitte met een facemask, maar gelukkig behoudt hij zijn baan!

De Universiteit waar hij al 2 jaar studeert doet moeilijk met zijn medische verklaring en hij zal waarschijnlijk zijn kamer verliezen en mag niet op de campus aanwezig zijn.

Wordt binnenkort vervolgd.

Dit is trouwens de brief die ik heb gekregen met instructies:

U heeft zojuist gelezen: De chaos in Tasmanië.

Volg Maurice de Hond op Twitter | YouTube | Facebook | LinkedIn.