Onwelgevallige informatie – vaccinatieschade en hartklachten

Leestijd: 6 minuten

Onwelgevallige informatie – vaccinatieschade en hartklachten

Pittige week

Zoals u wellicht gemerkt heeft, zijn er bijna een week geen artikelen van mijn hand verschenen. De oorzaak was een nogal pittige week die ik achter de rug heb die – tot overmaat van ramp – ook gepaard ging met technische problemen met onze site. Dat laatste lijkt nu weer achter de rug te zijn.

In de afgelopen week heb ik een aantal gesprekken gehad, die een deel van de ervaringen rondom de Covid-crisis en de medische problematiek die leidde tot het overlijden van mijn zoon Marc, op een schrille manier met elkaar in verband bracht. Vooralsnog kan ik daar niets van naar buiten brengen, maar het leverde wel een versterking op van mijn conclusies, die ik al veel eerder heb getrokken.

Ondanks het feit dat medische en zorgprofessionals met zeer grote toewijding bezig zijn met en voor jou, zijn het geen Goden, waar je alleen Ja en Amen tegen moet zeggen. Niet alleen zijn zij feilbaar, maar ook weten ze niet alles. Het is jouw lichaam en geest en wat er met jou gebeurt daar moet jij de rest van je leven mee dealen. In mijn autobiografie heb ik daar – met name in relatie tot Marc – ook uitvoerig over geschreven.

Het bovenstaande gezegd hebbende is het wel van belang om daaraan te koppelen, dat ik zoveel mogelijk probeer bij discussies, verschil van meningen en erger, het persoonlijke en het zakelijke te scheiden. Daardoor kan ik met mijn contacten een goede, persoonlijke relatie onderhouden, terwijl er inhoudelijk een fors verschil van mening is. Alleen als door iemand anders evident gelogen wordt of bewust een streek wordt geleverd, dan is het voor mij over.

Tot zover deze wat meer persoonlijke informatie. Dan nu het onderwerp van dit artikel.

Onwelgevallig

Misschien wel het meeste wat ik gemist heb vanaf maart 2020 waren goede inhoudelijke debatten over relevante onderwerpen rondom de Coronacrisis. Ineens was er maar één verhaal mogelijk (het zogenaamde “dominante narratief”) en aan alternatieven was geen behoefte. Die alternatieven werden niet alleen genegeerd, maar de personen die met die alternatieven kwamen werden hard aangepakt. Ze werden in diskrediet gebracht, en het had consequenties (en soms hele zware) voor hun beroepsuitoefening. En om het allemaal nog erger te maken, het werd ook nog vaak gedaan “in de naam van de wetenschap”.

Ik heb talloze contacten gehad met  – ook prominente – mensen werkende in de medische sector of met bestuurlijke verantwoordelijkheid, waaruit bleek dat zij niet achter het dominante narratief stonden, maar zich daar toch in schikten en hun ongenoegen niet kenbaar maakten naar de buitenwereld. Dat betrof het verspreiden van het virus door de lucht, de lockdowns, het sluiten van scholen, de risico’s van de bijwerkingen van mRNA-vaccins en het vaccineren van jongeren.

Weinig hulp

Hoewel het niet mijn keuze was om te zwijgen, wilde ik daar geen te zwaar negatief oordeel over vellen. De krachten waar men tegen moest vechten waren heel groot en men kon weinig hulp verwachten. Mede omdat de media zich zo achter het dominante narratief hadden geschaard. De stukken die inmiddels via de WOB-verzoeken naar buiten zijn gekomen, geven een goede indruk hoe sterk die krachten waren en wat er achter de schermen allemaal gebeurde. Het is onthutsend om te lezen en te merken hoe weinig aandacht eraan wordt besteed.

Nu was er de hoop dat als men de directe dreiging van het virus niet meer voor de bevolking voelbaar kon maken -en in die fase bevinden we ons gelukkig al een tijdje- dat er dan meer aandacht zou komen voor die informatie die niet in lijn ligt met dat ene verhaal. Niet om dan tot een soort afrekening te komen, maar om er lering uit te trekken. Enerzijds om de wonden van de afgelopen periode wat te helen en anderzijds om het veel beter te gaan doen als er onverhoopt een nieuwe gezondheidscrisis dreigt (of lijkt te dreigen).

Maar helaas zie ik daar, zeker in Nederland, weinig van terug.

Twee voorbeelden

Bij het negeren (of erger) van alternatieven in de afgelopen drie jaar viel me het volgende vooral op: Er waren twee soorten personen, die zich in die periode hebben opgeworpen met het analyseren en bekend maken van informatie, die niet in lijn was met dat dominante verhaal. Personen, die niet op basis van hun cv vooraf als deskundige op dat terrein zouden kunnen worden beschouwd en personen, die wel als zodanig beschouwd zouden kunnen worden.

Nu ben ik iemand die zich breed informeert en niet primair naar het cv kijkt, maar naar de kwaliteit van de informatie. (Ik weet uit eigen ervaring, dat een opleiding tot microbioloog, viroloog of epidemioloog nog niet betekent dat je goed wist hoe het Covid-virus zich verspreidt en dan druk ik me nog eufemistisch uit). Ik ben in de laatste drie jaar nogal wat mensen tegengekomen met heel belangwekkende informatie, die ook al in een heel vroeg stadium mij op zaken attent maakten, die later ook inderdaad heel belangrijk bleken.

Maar wat ik nog het meest schrijnende vond dat personen, die wel deskundig geacht konden worden op het vlak waar ze uitspraken over deden, ook weggezet werden als  – op z’n minst charlatans – als ze dat dominante verhaal niet ondersteunden.  En dat proces zien we – helaas – nog steeds.

Engelse cijfers

Ik kan een waslijst van voorbeelden geven, maar wil in dit artikel met twee boeiende voorbeelden volstaan: Prof. Norman Fenton en Dr. John Campbell. De eerste is een statisticus die al vroeg analyses deed op basis van de engelse cijfers en die tot onwelgevallige conclusies kwam rondom de sterfte. En de tweede heeft verschillende opleidingen afgerond, waaronder biologie, filosofie en een master in gezondheidswetenschappen. Hij heeft verplegers opgeleid en maakt vrijwel dagelijks Youtube filmpjes waar hij verslag doet van zijn bevindingen, contact legt met relevante deskundigen en ontwikkelingen in de wereld beschrijft. Juist omdat ik beide al bijna vanaf het begin volg, weet ik hoe genuanceerd zij alles benaderen en hoe betrouwbaar zij zijn in hun analyses en communicatie.

Twee recente uitingen van deze twee wetenschappers wil ik nu kort de revue laten passeren, omdat het symptomatisch is voor wat ik heb gesteld over de onwelgevallige informatie.

Gesprek over vaccinatieschade

Juist als je Dr. Campbell vanaf het begin hebt gevolgd weet je dat hij absoluut niet tegen vaccineren was en is. En ook in de eerste helft van 2021 geen vraagtekens zette bij het vaccineren met mRNA vaccins. Dat is geleidelijk wat veranderd en dat lijkt de laatste tijd een soort versnelling door te maken. Vorige week had hij een gesprek met de Australische emeritus professor in de immunologie Robert Clancy.  Hier kan je lezen wat hij allemaal gedaan heeft. 

Als je het gesprek beluistert dan zegt hij steviger dingen dan Prof. Schetters begin 2021 over het vaccin zei. Maar het zijn geluiden, die onwelgevallig zijn. En die niet worden weersproken via een openbaar debat, maar – als ze niet genegeerd worden – vooral via het in diskrediet brengen van de betrokkenen.

Het trieste daarbij is dat het ook nog eens geen goede aanpak is om desinformatie te bestrijden, wat men toch zo stevig poneert. Juist het negeren en in diskrediet brengen van personen zorgt voor polarisatie. Een goed en open en transparant debat kan juist voor verbinding zorgen en het besef dat de waarheid veel genuanceerder is dan door de uitersten wordt beweerd.

Hartklachten via ambulance-cijfers in Schotland

Prof Fenton had gisteren weer een boeiend artikel. In zijn serie met de titel “Where are the numbers” schrijft hij over de analyses van de meldingen van hartklachten door de Schotse ambulancedienst. Dit zijn de cijfers van het uitrukken voor hartklachten t.o.v. 2018-2019.

In zijn analyse laat hij de cijfers zien van verschillende leeftijdsklassen. Zijn slotconclusies op basis van de cijfers zijn:

• De jongste leeftijdsgroep (15-44 jaar) heeft relatief gezien de grootste toename laten zien van ernstige hartklachten die hebben geleid tot het uitrukken van een ambulance.
• Er is enige aanwijzing van pieken van dat soort hartklachten kort na de vaccinatie-pieken in ieder van de afzonderlijke leeftijdsgroepen. (Voor de groep 15-44 jaar zijn dat bijna 400 gevallen in een week, terwijl dat er normaal rond de 250 zijn. In Schotland zijn er rond de 2 miljoen mensen in die leeftijdsgroep.)

Dit is wederom informatie, die een sterke aanwijzing geeft dat het vaccineren in een beperkt aantal gevallen tot hartklachten en erger heeft geleid. Natuurlijk kan je geïsoleerd t.a.v. de ambulanceritten met mogelijke andere verklaringen komen om die toename te verklaren, maar als je het combineert met andere informatie over het ontstaan van hartklachten in relatie tot het vaccin (met name bij jongere mannen) dan besef je dat je niet mag en kan volstaan met het in diskrediet brengen van iemand als Prof. Fenton of het bagatelliseren van dit soort informatie.

Maar we zijn nog blijkbaar ver af van de tijd dat deze informatie echt breed wordt gedeeld en besproken. Want het is informatie, die niet in lijn was en is met het dominante verhaal. Een verhaal dat steeds meer afbrokkelt, maar waar nog door velen krampachtig aan wordt vastgehouden.

U heeft zojuist gelezen: Onwelgevallige informatie – vaccinatieschade en hartklachten

Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.

Deze website opereert dankzij de financiële steun van de bezoekers en kent geen paywall of adverteerder. Klik hier als u een (kleine) donatie wilt geven. Onze dank is groot.