Overpeinzingen aan het eind van 2022

Leestijd: 5 minuten

Overpeinzingen aan het eind van 2022

Glas is half vol

Exact een jaar geleden zaten we in die belachelijke Omikron-lockdown. Met mijn gezin was ik een paar dagen naar België gevlucht waar – net zoals in de meeste andere landen – alles wel open was gebleven.

Als we t.a.v. het Corona-dossier terug kijken op het jaar 2022 dan kunnen we vaststellen dat voor wat betreft de maatregelen sinds eind februari amper meer sprake van maatregelen is. Besef dat Minister De Jonge nog op 29 december 2021 in een interview met NRC had gezegd dat hij zo snel mogelijk de 2G Coronatoegangspas wilde invoeren om zo te zorgen dat de lockdown weer opgeheven kon worden. Hij borduurde door op die stellingname van het OMT van half november 2021. Dit is dus amper een jaar geleden!

Op 1 januari had ik een droom beschreven, waarin ik als het ware eind 2022 op het jaar 2022 terugkeek. Het is interessant om dat nog eens terug te lezen. Het bleek een juiste inschatting te zijn van het snel afschalen van de maatregelen na het aantreden van het nieuwe kabinet. De bewustwording dat Omikron veel minder ernstige gevolgen had dan de vorige versies van Covid-19 kwam weliswaar laat, maar gebeurde uiteindelijk toch. Kort erna brak de oorlog in Oekraïne uit met alle gevolgen van dien.

Je kunt naar situaties kijken vanuit de optiek van het glas is half vol of half leeg. Als ik naar de ontwikkelingen in een aantal landen kijk t.a.v. de maatregelen die men nog neemt of waarmee men dreigt t.a.v. Corona, dan kunnen we de situatie in Nederland nu wel als “half vol” kwalificeren. In Wenen zijn er weer scholen waar men mondkapjes moet dragen. In de VS zijn er nog steeds Universiteiten waar een vaccinatie verplicht is. Maar als we bedenken dat het er op een gegeven moment op leek dat we voor altijd in een 1,5 meter maatschappij zouden zitten, dan mogen we blij zijn met hoe we sinds maart 2022 weer vrij kunnen leven.

Diepe wonden geslagen

Echter, we zijn niet teruggekeerd naar de samenleving zoals die voor 2020 was. Op vele manieren heeft de periode maart 2020 – maart 2022 diepe wonden geslagen. Enerzijds door de directe en indirecte effecten van de genomen maatregelen. Anderzijds door de wijze waarop mensen met verschillende opvattingen over het gevaar van Covid-19 en over de werking van het vaccin tegenover elkaar stonden of werden gezet. Vriendschappen werden verbroken, vijandschap gecreëerd.

Debat en discussie werden vrijwel onmogelijk gemaakt. Onafhankelijke analyses en goede evaluaties kregen geen ruimte. Polarisatie was al wat de klok sloeg.

Het afgelopen half jaar heb ik nog weinig gezien van een ontwikkeling, waarbij hoofdrolspelers tot een proces van bezinning zijn gekomen. Wat de angst aanwezig doet zijn, dat bij een volgende opleving van dit of een ander virus, iets vergelijkbaars weer gaat gebeuren. Maar waarschijnlijk is het nog te vroeg om die bezinning ook echt te kunnen verwachten.

Wat mezelf betreft

Zonder dat ik het bewust opzocht, kreeg ik ook een rol bij deze tragedie. Als ik niet in een heel vroeg stadium, via data-analyses en beschikbare studies wereldwijd, had vastgesteld dat het virus zich anders verspreidde dan WHO, RIVM en vrijwel alle medische deskundigen toen aangaven, dan denk ik niet dat ik de rol had ingenomen, die ik sinds maart 2020 in het Coronadebat innam.

Ik zou me wel geërgerd hebben aan de wijze waarop er binnen de wetenschap en media alleen maar ruimte was voor één verhaal, maar dat zou ik dan niet geuit hebben op de wijze waarop ik dat sinds eind maart 2020 heb gedaan. Want na mijn optreden in april/mei 2020 merkte ik dat er veel mensen waren die wel prijs stelden op mijn onafhankelijke geluid en benadering. Via persoonlijke boodschappen, mails en donaties liet men dat merken. Soms met mails, die me tot tranen toe roerden.

Vrijwilligers, die bereid waren om me bij te staan bij de enorme hoeveelheid werk, dat via deze site op me af was gekomen. Warme contacten met anderen, zoals de mensen van Tegenwind, die ook hun bevindingen in de openbaarheid brachten, vaak ook met forse consequenties. Vincent Everts, die inmiddels al meer dan 100 keer met mij een Q&A heeft gedaan en me daardoor in staat stelde opvattingen en bevindingen te communiceren. Die alleen daardoor al zelf ook blijkbaar forse tegenwerking voor hem heeft opgeleverd met aanzienlijke gevolgen. (In mijn autobiografie ben ik tekort geschoten door daarin zijn grote steun en fijne optreden niet expliciet te benoemen.)

Deventer Moordzaak

Nooit had ik kunnen bevroeden met welk gemak een aanval op mijn optreden in de Deventer Moordzaak, door makers van een podcast en een film, vol met verdraaiingen en verkrachting van feiten, klakkeloos door de media en prominente Nederlanders zou worden overgenomen. Elk journalistiek principe is daarbij met voeten getreden. Dat in mei jl. zelfs een Cold Case Team van politie (in opdracht van de Hoge Raad) met bevindingen is gekomen, die een bevestiging zijn van veel van wat ik via onderzoek in 2006/2007 had vastgesteld, wordt daarbij massaal genegeerd. Zowel impliciet als expliciet werd de podcast de Deventer Mediazaak gebruikt om mij te straffen voor mijn optreden tijdens de Coronacrisis.

Het zeer kansrijke herzieningsverzoek van Ernest Louwes tegen zijn veroordeling is door Mr. Knoops inmiddels ingediend, maar ik vraag me af in welke mate de media en de verschillende hoofdrolspelers terugkomen op de in 2021 ingeslagen weg als het vonnis van Louwes wederom wordt vernietigd. De ervaringen in het afgelopen jaar rondom Corona maken me daar niet zo optimistisch over.

Argwaan

Ik was iemand die veel naar nieuwsprogramma’s en talkshows keek. In heel veel onderwerpen geïnteresseerd. Niet om te horen wat ik al van tevoren dacht, maar vooral om mijn eigen geest te blijven scherpen. Dat hield in dat ik het juist fijn vond om mensen te beluisteren met een ander standpunt dan het mijne. Als het onderwerp me voldoende interesseert wil ik ervan leren. Daarbij zo nodig aanvullende informatie zoeken. Het debat opzoeken met respect voor elkaar en de wens om samen verder te komen.

Ik vind het heel triest om te constateren dat ik die gewoonte – in ieder geval tot nu toe – ben kwijtgeraakt. Juist omdat ik gezien heb hoe de nieuws- en talkshowprogramma’s zich sinds maart 2020 hadden opgesteld – kritiekloos en weinig interesse tonend in feiten of onderbouwde informatie die niet in lijn lag met het officiële verhaal- bespeur ik nu een argwaan bij mezelf jegens de meesten. Eigenlijk ongeacht welk onderwerp ze behandelen.

En als ik me nu in diverse relevante onderwerpen verdiep kom ik nogal wat informatie tegen, waarvan ik niet zomaar kan vaststellen of die waar is, maar die voldoende aanknopingspunten biedt om vraagtekens te zetten bij datgene wat we voorgeschoteld krijgen.

Ik hoop intens dat dit gevoel gaat slijten. Enerzijds wanneer alle betrokkenen hun eigen rol in de afgelopen jaren echt gaan evalueren en daar lessen uit gaan trekken. Anderzijds omdat de tijd voortschrijdt en de wonden van die periode ook helen.

We gaan door

Ik heb vastgesteld dat de trouwe bezoekers van de site, en dat zijn er nog heel veel, prijs stellen op wat we op deze site doen en ook op mijn analyses en opinie. Daarbij is waakzaamheid nog steeds geboden.

Ik zal, zover het binnen mijn vermogen ligt, blijven schrijven over onderwerpen waar ik denk een meerwaarde te kunnen leveren en waarvan ik weet dat bezoekers aan deze site er prijs op stellen. Ik hoop dat u zowel via uw bezoek, reacties en -ja het is echt nodig – via donaties deze site zult blijven steunen.

Ik wens ons allen toe, dat we volgend jaar tijdens de Kerstdagen er beter bij zitten dan dit jaar. En dat we kunnen genieten van alles wat er  – gelukkig – ook is om van te genieten.

U heeft zojuist gelezen: Overpeinzingen aan het eind van 2022.

Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.

Deze website opereert dankzij de financiële steun van de bezoekers en kent geen paywall of adverteerder. Klik hier als u een (kleine) donatie wilt geven. Onze dank is groot.