Beste Casper, zet ook je deur open!

In je reactie op mijn interview in De Volkskrant over onderwijs met de titel “Onderwijsbetweter Maurice de Hond grossiert in drogredeneringen” eindig je met  “deze kamergeleerde heeft inmiddels al lang het raam wijd opengezet“.

Maar het wordt ook tijd om als docent onderwijskunde ook je deur open te zetten, alsmede je ogen en je oren!

Toen we ruim 4 jaar geleden als Stichting O4NT naar buiten kwamen met ons manifest was jij één van degenen, die via een vraag van een tv-reporter een kritische reactie gaf op onze voornemens. Hans Theeboom van onze Stichting heeft je daarna op de Universiteit bezocht en sinds de eerste scholen in augustus 2013 zijn begonnen hebben we je meermalen uitgenodigd om op onze scholen te komen kijken.

Het is nu juni 2016 en je bent nog nooit geweest. Wel was je altijd de eerste om als journalisten een kritisch commentaar wilde hebben over onze aanpak of over mij om een mening te geven. En heb je met grote regelmaat ook tweets daarover geplaatst.

Inmiddels hebben we heel veel bezoekers letterlijk van over de hele wereld gehad. Van Korea tot Argentinië, Van Australië tot Canada, Van Noorwegen tot Zuid-Afrika.  En word ik vanuit vrijwel de hele wereld gevraagd bij congressen en om adviezen. Ik zit nu in Zuid-Afrika waar ik woensdag de keynote speech geef bij een groot congres. Maar voor jou om in de afgelopen 3 jaar vanuit je kamer bij de Universiteit 50 kilometer af te leggen naar onze school in Amsterdam is blijkbaar teveel gevraagd.

Rik Kuiper van De Volkskrant heeft meer dan 3 uur met mij gesproken en is o.a. ook op bezoek geweest bij De Ontplooiing, samen met Karin den Heijer van BON. Hij wilde graag mijn reactie weten op wat criticasters vinden en ik gaf aan dat als ze eenmaal op onze school geweest zijn, de criticasters duidelijk van mening veranderen, c.q. een veel genuanceerdere mening hebben. Dus kwam hij, op mijn verzoek, samen met Karin. En toen gebeurde precies wat ik had aangekondigd.  Haar vrij positieve verslag kan je hier lezen.

Helaas is daar niets van terug te vinden in  het interview dat De Volkskrant geplaatst heeft. Een gesprek van naar schatting meer dan 400.000 woorden is daarbij gereduceerd tot een verslag van 2500 woorden. Waarbij de journalist bepaalde wat hij wel en niet wilde opschrijven van dat gesprek  Een normale en acceptabele manier van werken bij een krant. Mijn aanbod om tegelijk met het plaatsen van het interview een “vraag en antwoord sessie via internet” te houden, werd afgeslagen. Maar die 2500 woorden zijn bij lange na niet alles wat ik denk en vind, noch van wat ik tegen die journalist heb gezegd.

Als een gemiddelde lezer louter reageert op wat hij leest in de krant over dit onderwerp dan kan ik dat begrijpen. Meer informatie heeft hij niet en er worden in de krant ook geen of weinig links opgenomen om zichzelf meer een mening te vormen.

Maar voor een docent onderwijskunde, die jij bent, is het eigenlijk te  gênant voor woorden, dat je in je reactie in de krant van zaterdag je volledig richt op de inhoud van dat interview. Van jou, werkzaam als docent aan de Universiteit, zou je mogen verwachten dat je zowel goed verdiept had in onze aanpak als je ook zou moeten weten wat ik allemaal over het onderwerp heb gezegd en geschreven. Staat o.a. ook op onze site www.stevejobsschool.nl Maar nee hoor, je richt je alleen op die selectie van de journalist van 2500 woorden en je hebt weer een keer in de media kunnen scoren.

Niet alleen ben je na 3 jaar en vele uitnodigingen nog niet bij ons op school komen kijken, maar je bent er ook nog trots op. Dat is nu precies wat ik in het interview benoemde met “intellectuele luiheid”.

Ik zeg helemaal niet dat ik per definitie met alles wat ik zeg en doe gelijk heb. En ik hou van kritische blikken en discussies om daarmee verder te komen. Maar dan wel op basis van gelijkwaardige informatie. En dat houdt in dat je in de school moet hebben komen kijken om daarmee een completer oordeel te vormen. Maar ik verafschuw iemand zoals jij, die vanuit zijn Universitaire toren (weliswaar met zijn raam open) het vooral fijn vindt om ongenuanceerde kritieken te geven.  Daarmee eigenlijk aantonend dat zo iemand als wetenschapper en als leermeester voor zijn studenten zijn taakopdracht ernstig verzaakt.

Zorg dat je geen kou vat met dat open raam.