“We-doen-het-voor-uw-bestwil” Syndroom

Leestijd: 4 minuten

“We-doen-het-voor-uw-bestwil” Syndroom

Steeds meer informatie

Steeds meer zien we wereldwijd informatie vrijkomen over het (neven-)effect van genomen maatregelen en van de massale vaccinatie met mRNA-vaccins. Daarbij is het opvallend hoezeer daarbij de wetenschap “gepolitiseerd” is. Het standpunt dat men vooraf had over de waarde van maatregelen en de risico’s van het vaccineren, bepaalt het onderzoek dat men doet en de conclusies die men trekt.

Het is een droevig makend verschijnsel met, denk ik, enorme gevolgen. Een afnemend vertrouwen in allerlei professionals en een toenemende polarisatie, waardoor samenwerking steeds lastiger wordt. En dat in een periode in onze geschiedenis met hele grote uitdagingen op diverse terreinen.

Ik lees en bekijk enorm veel en daarbij is goed te zien dat, naast nogal wat eenzijdige – slecht onderbouwde – conclusies/bevindingen er behoorlijk wat goed onderbouwde informatie komt van personen, die qua opleiding en ervaring gezien moeten waren als deskundigen. Maar die, louter doordat ze met conclusies/bevindingen komen die niet passen in het dominante verhaal, als persoon/deskundige worden gediskwalificeerd. Een goedkope truc om het echte debat te ontlopen.

Complexiteit

Als ik me eerst beperk tot de Coronacrisis in zijn volle breedte, dan wordt steeds duidelijker hoe complex allerlei zaken in elkaar zitten. Hoe je besmet wordt, hoe de ziekte verloopt, hoe het bestreden kan worden, effecten van je gezondheid/levensstijl, de effecten van vaccinatie, etc. etc.  Met als gevolg dat er ook geen pasklaar antwoord is voor jouw specifieke situatie. Wat was/is voor jou de beste manier om ernstige ziekte te voorkomen? Wat is de reden dat je wel/niet besmet bent geraakt? En wat is de reden dat je wel/niet erg ziek bent geworden?

Iets wat ik eigenlijk ook al wist, door mijn ervaringen in mijn gezin met diverse gezondheidsproblemen, vanaf het moment dat rond 1975 mijn toenmalige vrouw Jasmin twee jaar lang zware medicijnen slikte voor een neurologische afwijking, die, zoals na een tijd bleek, veroorzaakt werd door het nemen van de pil. (In mijn autobiografie ga ik daar dieper op in, evenals wat mijn zoon Marc, vanaf het moment dat hij een dwarslaesie kreeg door een fout van het ziekenhuis, op dat vlak heeft ervaren). Het leerde mij ook in november 2009 om ons dochtertje van toen ruim  6 maanden niet te laten inenten tegen Mexicaanse Griep (lees mijn artikel van november 2009 daar nog eens op terug).

Negeren

Maar de deskundigen/autoriteiten negeerden en negeren die grote complexiteit. “Als we maar zorgen dat mensen elkaar minder ontmoeten en overal 1,5 meter afstand houden, voorkomen/verminderen we besmettingen”. “Als je dit nieuwe vaccin neemt dan verminder je de kans op ernstige ziekte en sterfte sterk”. “Ons model geeft deze uitkomsten en als we dit en dit doen, dan krijgen we deze uitkomsten”.

Niet alleen blijken die beweringen op zichzelf al niet zo sterk onderbouwd, maar het heeft allerlei neveneffecten, die volledig worden genegeerd en per saldo kunnen leiden tot een sterk negatief effect. Een negatief effect dat niet alleen vooraf niet wordt onderkend, maar achteraf wordt ontkend. We zien het nu voor onze ogen gebeuren rondom het onderwerp “oversterfte”. En dan zou dat nog een eenvoudiger onderwerp moeten zijn om goed te kunnen onderzoeken dan diverse andere negatieve effecten op de gezondheid en de samenleving.

Beperking individuele vrijheid

Dat alles is gebeurd vanuit de insteek “we doen het voor uw bestwil”.

Maar, zoals uitgelegd, daarbij worden zowel de negatieve gevolgen als de complexiteit genegeerd/niet onderkend. Maar wat me daarbij, juist door de ervaringen in de afgelopen drie jaar, het meest is gaan tegenstaan is hoe vanuit dit “we doen het voor uw bestwil” mijn persoonlijke keuzevrijheden zijn aangetast: met de lockdowns, de avondklok, de 1,5 meter, de coronatoegangspas, de mondkapjes-verplichting, het handen desinfecteren voordat je naar binnen mocht, het verbod om verwanten in zorginstellingen te bezoeken, etc.

En dit alles met weinig discussies in het parlement, weinig tegengeluid vanuit wetenschappers en weinig tegengeluid in de media. Integendeel zelfs: als je gefundeerde bezwaren uitte tegen maaatregelen en becijferingen en analyses, dan werd dat genegeerd of werd je zwart gemaakt.

Natuurlijk betekent individuele vrijheid niet, dat je onbeperkt alles mag doen wat je wilt en dat er niet bepaalde geschreven en ongeschreven regels zijn waar je je als fatsoenlijk mens aan moet houden. En dat er ook belangrijke adviezen kunnen zijn op momenten dat er bepaalde extra gezondheidsrisico’s zijn, die belangrijk zijn om te weten en rekening mee te houden.

Nadelige gevolgen

Maar dat is van een heel andere orde dan wat er tussen maart 2020 en februari 2022 is gebeurd. Allerlei individuele beperkingen opleggen, die slecht onderbouwd waren en veel nadelige gevolgen met zich mee brachten. Allemaal vanuit dat misplaatste “we doen het voor uw bestwil” gevoel.

Het erge daarvan is dat, althans dat geldt dan voor mij, ik dat patroon terugzie bij de grote thema’s die nu spelen, terwijl ik dat voorheen niet zo zag. Over veel meer onderwerpen dan klimaat, stikstof, energie, voeding. Velen ongetwijfeld met goede bedoelingen. Maar ook daar kan vastgesteld worden dat zaken veel complexer liggen dan voorgesteld. En belangrijke negatieve effecten niet worden onderkend/genegeerd. Goede cijfermatige onderbouwingen ontbreken. Met een grote impact op keuzevrijheden. Alsof ik zelf niet in staat ben om verstandige afwegingen te maken voor zowel mijzelf, mijn gezin als de maatschappij.

Averechts

En ga nu niet zeggen “Maar dat kan jij misschien wel, maar velen kunnen dat niet”. Mijn ervaring is juist dat die houding een averechts effect geeft. Vrijwel iedereen is in staat die goede afweging te maken. Maar de voorwaarde is wel dat het begint met serieus genomen te worden en als een volwassene en gelijkwaardig te worden behandeld.

En als dat niet echt gebeurt dan zal die “We doen het voor je bestwil”-aanpak leiden tot meer polarisatie en meer onrust in de samenleving. Die op onverwachte (en ongewenste) manieren tot uiting zal komen.

Het nieuwe jaar is begonnen. Ik neem de vrijheid u eraan te herinneren dat de continuïteit van deze site is gebaseerd op de financiële steun van onze lezers. Wij danken u voor de steun, die we nu al meer dan 2 jaar van u genieten en hopen dat die ook in 2023 nog zal blijven plaatsvinden. (Klik hier voor een -kleine- donatie). Mijn dank is groot. 

Volg Maurice de Hond op Twitter | Facebook | LinkedIn | YouTube.

U heeft zojuist gelezen: “We-doen-het-voor-uw-bestwil” Syndroom